Þetta er soldið sem að flestir strákar/kallar gangi í gegnum. Afbrýðsemi er tilfinnign sem við ráðum ekki við út af markskonar ástæðum, fer eftir persónu. Þú verður bara að gefa honum tíma og sýna þolinmæði, það virkar!

Hei væri ekki bara óeðlilegt ef honum stæði alveg á sama…en það er náttulega jafn óeðlilegt ef þetta er farið að fara útí öfgar.

Þetta er bara strákathingy, þetta er eitthvað sem við tókum með okkur úr hellalífinu. Við verðumm afbrýðisamir ef okkur finnst kærastan/konan okkar vera sýna öðrum körlum of mikla athygli. Auðvitað gengur þetta útí öfgar hjá sumum en þetta er að mínu mati bara atriði sem fylgir karlmönnum og mun alltaf gera það. Sennilega er þetta samt útaf því að karlar treysta ekki konum (yfirleitt) vegna þess að þið eruð undirförlar einsog kettir. Ef kona heldur framhjá, þá á hún MIKKLU auðveldar með að fela það heldur en ef að karlmaður heldur framhjá, og þetta er það sem margir karlmenn óttast, að stelpan þeirra sé að gera eitthvað behind their backs, þessvegna erum við mjög tortryggnir og afbrýðisamir. Við erum bara mjög mjög mjög mjög einfaldar verur og eigum soldið erfitt stundum I guess…

Það er sennilega ýmislegt til í því sem áður er fram komið, en Gizmina, ég held að þú megir ekki kenna vantrausti á hendur elskhuga sínum algjörlega um. Það er annað sem getur valdið líka. Afbrýðissemi þarf ekki að snúast um óttann um framhjáhald. Hún getur snúist um afbrýðissemi út í einhvern sem fær að eyða miklum tíma með elskhuganum. Einhvern sem fær að deila með honum/henni einhverju sem þú ekki getur, o.s.frv. Þessir hlutir hafa ekkert með traust að gera, heldur þá tilfinningu að það sé eitthvað hólf í lífi elskhugans sem þú hefur ekki aðgang að, ekki það að þú óttist einhver svik. Ég held að ef að elskendur treysta hvort öðru og deila með hvort öðru því sem á daga þess drífur (ræða t.d. atburði dagsins að kvöldi) þá muni í flestum tilfellum þessi afbrýðissemi hægt og rólega þverra út. Vandamálið er það að alltof margir okkar strákanna erum ekki tilbúnir að ræða hlutina of mikið (eða nokkuð) og það er það sem elur á þessarri afbrýðissemi. Við getum því sjálfum okkur um kennt. En til að svara spurningu þinni beint Gizmina, þá verð ég að segja Já, hann ætti að geta treyst þér til að elska sig áfram. Mig langar að ráðleggja þér að setjast niður með honum og fá hann til að ræða afbrýðissemina. Ekki skammast og pirrast í honum yfir því að hann eigi ekki að vera afbrýðissamur. Reyndu að fá að vita frá honum hvað það er nákvæmlega sem veldur afbrýðisseminni. Ef hann kemur upp með einhver atriði, sannfærðu hann um að það sé enginn fótur fyrir akkúrat þessum atriðum. Reyndu að sýna honum framá hvað þetta sé kjánalegt án þess að láta honum finnast einsog þú sért að skammast í honum eða að tala niður til hans. Spyrðu hann hvort hann falli fyrir öllu kvenkyns sem hann umgengst. Ef ekki, hvers vegna gerir hann þá ráð fyrir að þú fallir fyrir öllum körlum. Umfram allt Gizmina, fáðu hann til að tala við þig. Aðeins þannig er hægt að vinna bug á þessu. Kær Kveðja, Vargu

fullkomlega sammála!!

ég held að ég verði bara að vera sammála að hluta sko…

Ég er þér fullkomlega sammála :) En svona eru strákar stundum taka öllu barnalega og láta þannig í þokkabót líka!! :)

ok smá afbrýðisemi getur verið krúttleg þá veit maður að elskunni mans er ekki sama um mann en öllu má ofgera. Það er satt hjá þér ef hann er svona rosalega afbrýðisamur þá hlýtur hann að vantreysta þér, hefuru gefið honum ástæðu til þess? ef ekki þá fynnst mér að þú ættir að tala um þetta við hann svo að þetta fari ekki að skemma fyrir ykkur.

Það spicar bara upp tilveruna að vera smá
afbrýðisamur.Alt annað væri glatað.En alt er gott
í hófi lika .Treystir þú honum með öllum kvennmenum?.Ekki segja mér að þú ert aldrei afbryðisöm???Þá er eitthvað að…………..

Ok, eitt er heilbrigð afbrýðissemi og annað er sjúkleg afbrýðisemi. Ég er ekki viss hvar mörkin liggja. Annars held ég að afbrýðissemi hafi alveg jafn mikið að gera með brothætta sjálfsmynd karla (og kvenna) eins og endilega vantrausti á elskhuganum. Hitt er annað mál að ef ég er að slá mér upp og tek ekki eftir því að aðrar konur (eða karlmenn) horfi á hinn aðilann, þá VEIT ég að eitthvað er að. Mér er eðlilegt svona smávegis “Hey - eat your heart out, he's mine”-attitude :)