Ég kannast við margt sem þú nefnir þarna, t.d. að þegar maður er ástfangin(n) þá getur maður einhvernveginn tengt flest lög við hvernig manni líði. Ég hef líka notað páskafríið til að hugsa, og kem vonandi betri maður til baka núna.

já vá… alltaf þeagr ég sé eitthvað fallegt/krúttlegt eða allt í þá átt.. þá hugsa ég um kærustuna mína.. ég veit ekki hvað ég mundi gera ef ég missti hana
og ég get tengt öll lög við hana.. sum lög sem lýsa reiði eða í þá átt.. þar sem ég get ekki hitt hana eins oft og ég vill (hún býr í rvk ég í kef)
og öll svona falleg lög.. tek heartbeats með josé gonzales
ég hugsa alltaf um hana þegar ég heyri það lag… og mörg önnur lög
mér finnst hún svo frábær persóna.. og hún er allt sem ég gæti hugsað mér
persónuleikinn/útlit og ALLT

varð einnig að koma þessu frá mér hér ^^,

en ég óska þér góðs gengis.. og ég er viss um að þú finnur örruglega þann rétta

Þú verður að tala við hana og segja henni ..
eða farðu að henni einn daginn og spurðu hana hvort þú ert bara jsálfsegður hlutur fyirir henni ..:/.. reyndu að vera mikið með henni meðan hún er að hanga með þessari stelpu.. ef hún kemur alltaf með afsakanir að þú megir ekki vera með þeim eða eitthva þannig kjaftæði .. því miður geturu ekki fara kalla hana sem góð vinkona.. bara almment ekki vinur .:/..

á þessari stundu skil ég ekki hvernig er hægt að líða svona, ég er svo hamingjusamur að ég gæti sprungið :D
en ég vona samt að þú finnir einhvern, ef það er það sem þú vilt

Þegar allt virðist vera á uppleið, er það hrifsað af manni og maður fellur jafnvel lengra en maður var í upphafi.

Vá hvað það er pirrandi.

Lífið er fíflalegt. Að halda fram að maður finni hamingju er stupid, maður getur fundið temporary hamingju en hún hverfur jafnskjótt og hún kom.

Ég hélt ég væri heill. Mér leið einsog ég væri heill. Mér leið ágætlega.

Svo kynnist maður þessari bölvuðu ást.

Án hennar er ég ekki heill. Ég fékk að kynnast henni og get nú ekki lifað án hennar. How great.

Kannske verð ég heppinn og fæ ástina aftur. Kannske ekki. Tíminn einn mun leiða það í ljós.

…Útrás?

Skil þig mjög vel með að vilja spóla til baka, er á öðru ári í menntaskóla og veit ekki hvað ég myndi ekki gefa svo ég gæti farið aftur í tíman og byrjað aftur í skólanum, hitt fleira fólk og gert suma hluti öðruvísi. Er á frekar erfiðum kafla í mínu einkalífi eins og stendur og hefur páskafríið reynst ágætt, hef getað hugsað um hluti og finnst vera á góðri leið út úr þessum leiðinda kafla. Vona að þú finnir einhvern til að þurrka þessa einsemd úr lífi þínu.

Kv. Flóðhestamaðurinn

Veistu, mér líður stundum frekar illa, reyndar af öðrum ástæðum. Svo hugsa ég bara hvað það verður gaman þegar kemur sumar og maður getur verið úti í náttúrunni :) Eða hvað ég á gott að eiga mömmu, pabba, systur og kött. Kannski er ég bara svona heppin. Kannski er ég bara sérstaklega jákvæð :P

Veistu, lífið er ekki flókið og þarf ekki að vera flóknara en bara létt barnakrossgáta.

Það er ekki lífið sem er flókið heldur erum það við sem erum flókin. Það er hugur okkar, skap okkar, tilfinningar okkar og fleira sem við notum til að flækja hlutina og svo segjum við bara til að kenna einhverju um - “en hvað lífið er flókið”…

Við útbúum flækjuna sjálf en ef við værum jákvæð, opin, þroskuð og í jafnvægi - þá myndi lífið ekki virðast flókið.

Alltof margir unglingar “flækja” sig í það að halda sig ástfangin, jafnvel ástfangin uppfyrir haus og telja sig ekki geta lifað án hans/hennar eða ástarinnar - bull og vitleysa. Hversu marga þekkið þið í kringum ykkur sem hafa sagt þessa hluti? Hversu margir þeirra eru dauðir núna útaf ástarsorg (sjálfskapaðri flækju)? Örugglega enginn, eða við skulum allavega vona að svo sé.

Unglingar falla oft og mörgum sinnum í þann flækjufót að sjá allt bleikt og rósrautt þegar þeir verða hrifnir af einhverjum og telja sig nú vera ástfangin/n fyrir lífstíð. En svo eftir 1 mánuð er allt ömurlegt, hjartað brotið, kærast/inn/an farin á önnur mið, engin vill tala við mann, allir vinir ömurlegir því þeir eru ástfangnir, ömurlega væmin tónlist á FM, enn væmnari myndir í bíó og svo frv…

En, viti menn - eftir 3 mánuði byrjar ballið aftur og ný/r kærasta/i komin í myndina og ekkert að sjá nema allt rósrautt eða bleikt - og nú er maður sko enn hamingjusamari en fyrir nokkrum mánuðum þegar maður hélt að maður hefði verið ástfanginn fyrir lífstíð. Allt er orðið æðislegt aftur og öll vandamál gufuð upp eins og þau hafi aldrei verið til. Engar flækjur, engin tár og ekkert nema sæla.

8 mánuðum síðar er allt aftur orðið svart og ömurlegt. Gaurinn/gellan farin að vera leiðinlega uppáþrengjandi og maður getur ekkert gert með vinum sínum því þá verður hann/hún ömurlega abbó og eyðileggur allt. Á endanum er engin af vinunum eftir - maður hangir öll kvöld með sama leiðinlega aðilanum og er farin/n að hugsa sér til hreyfings. Nokkrum vikum síðar er maður aftur orðinn einn og lífið er ömurlegt, engir vinir, engin kærasta/i, ekkert nema flækjur og tár og hjartað í enn meiri molum en áður. 20 árum síðar er maður hamingjusamlega gift/ur með yndislegum maka og með 2-3 börn sem eru í ástarsorg og finnst lífið vera ömurlegt og ógisslega flókið - en maður er búin/n að gleyma því sjálfur og segir börnunum sínum að þroskast og hætta þessu væli.

****
Nei, auðvitað er lífið ekkert rosalega flókið og já - ekki flóknara en við gerum það sjálf. Málið er að sumir geta sannarlega orðið ástfangnir í fyrsta skipti sem þeir hitta “hinn eina rétta” og það getur vel endað sem æfilangt ástarsamband sem sannarlega blessast.

Því fyrr sem við lærum, skiljum og áttum okkur á lífinu, ástinni, ástarsorginni og öllum þeim flækjum sem þessu fylgir - því auðveldara verður það fyrir okkur að greiða úr “flækjunum” og jafna okkur án hjartasára og ástarsorgar þegar sambandsslit eiga sér t.d. stað hjá okkur.

Auðvitað verða líka margir ákaflega hrifnir/ástfangnir af einhverjum og ef það endar með ósköpum - þá er sannarlega erfitt að koma auga á einhvern bjartan eða ljósan punkt í lífinu og tilverunni. En málið er samt margmargmargmarg-sannað að lífið heldur áfram og því fyrr sem við áttum okkur á því og hættum að vorkenna sjálfum okkur og kenna öllum um allar flækjur í kringum okkur - því fyrr getum við snúið okkur að næsta ástarævintýri og haldið áfram að njóta lífsins.

En, ef manni líður illa, er einmanna og finnst allt ómögulegt - þá er ekkert eins auðvelt eins og það að byrja að hugsa um einhvern sem maður átti yndislegar stundir með einhvern tíman á lífsleiðinni. Slíkar hugsanir veita manni ákveðna svölun, en geta líka sent mann niður í svartasta flækjuvef sem hægt er að finna. Þá getur maður átt það til að sjá ekkert nema það sem leiðinlegt og misheppnað er í kringum mann - miðað við hvað það var allt yndislegt þegar allt var í sómanum með þeirri persónu sem minningarnar snúast um.

Besta ráðið er að hætta að hugsa um það sem liðið er og snúa sér að því að gera það besta sem hægt er að gera við það sem maður hefur hér og nú - ekki það sem var og er farið. Hætta að líta um öxl og horfa fram á veginn - því hver veit nema næsta ást leynist á bakvið næstu nótt - þegar nýr dagur rennur upp og ný ævintýri gætu átt sér stað - ef maður hættir að flækja hlutina og horfir jákvæð/ur fram á við en ekki um öxl.

Kveðja:
Tigercop sem mælir með bjartri hugsun, brosi, vinsemd og jákvæðu hugarfari til að eyða/skyggja á dásamlega fortíð(sem er búin)sem er að eyðileggja/flækja framtíðarmöguleika og létta lund - hér og nú og áfram… —>
Go for the life ahead - don´t stay in the shadow of the life in the past.

Ég væri oft til í að geta spólað til baka, um svona eitt ár - þegar mín ástarmál byrjuðu fyrir alvöru,
gera marga hluti öðruvísi, sem hefði kannski bjargað mér úr minni ástarsorg.

En málið er að maður lærir væntanlega af mistökunum.
Eða ég geri það yfirleitt :)
Mér finnst líka gott að leggjast upp í rúm og svona “horfa á minningarnar” - eða þannig, “spila” ákveðna atburði aftur, bara inní hausnum á mér.
Stundum líður mér betur - stundum grenja ég þangað til að það er ekki þurr staður á koddanum mínum :)

Síðan ætlaði ég að ráðleggja þér hvað maður á að gera í sambandi við vini sem eru að taka annað fólk fram yfir mann - en ég get ekkert ráðlagt þér neitt nema að tala við hana, því þú vildir ekki móral og leiðindi =/ það er nefnilega það sem gerist hjá mér stundum, þetta fer út í leiðindi - en það er bara vegna þess að ég læt fólk finna fyrir mér.

En já, vona að Amor finni þig sem fyrst ;) Gangi þér vel :)

~bollasúpa

Oh boy, oh boy…
Kannast maður við þetta. Öll væmnu ástar og ástarsorgarlögin segja nákvæmlega það sem maður er að hugsa og nákvæmlega hvernig manni líður. Allstaðar í kringum mann eru ástfangin pör og hamingjusamt fólk og maður sjálfur er bara fáránlega einn.

Ég veit þú varst ekki að biðja um ráð en ef ég á að gefa þér slíkt ‘just the same’. Þá þarf maður bara að klára þetta. Bara væla og vorkenna sjálfum sér þangað til það er búip. ‘Embrace-a’ tilfinningar sínar, hmmm lifa þær til fullnustu eða eitthvað álíka á íslensku.
Þá klárat þetta og þá langar mann skyndilega ofboðslega til þess að laga allt og gerir það :)

:D

Vá það er eins og ég sé bara lesa líf mitt í hnotskurn hér, er að ganga í gegnum nákvæmlega það sama og þú núna, þetta frí mitt er búið að vera rosalega einmannalegt eitthvað, og það sem ég er búin að vera gera til þess að leiða hugan hjá því er að vinna og vinna eins og mongó. Tel það samt ekki vera gott, eða þú veist.
En allavega talaðu við vinkonu þína! Hún á að fá að vita hvernig þér líður með þetta að hún sé ekki að koma alltof vel fram við þig, það á enginn skilið að koma svona fram eða þú veist að maður sé bara álitinn sem sjálfsagður hlutur.

En allavega vona ég að spá spákonunar fari að rætast hjá þér, hafðu það svo bara gott :)

Vá hvað ég þekki sumt af þessu skuggalega mikið! Ég mundi t.d oft vilja spóla til baka og byrja í menntaskóla upp á nýtt. Fara öðruvísi að hlutunum og vera ég sjálf. Þá væri allt svo mikið auðveldara núna!

Ég hef glímt við sama vinkonuvanda. Ég fann mér bara aðra góða vinkonu, þá varð hin afbrýðissöm, og þá gerði ég henni grein fyrir því að ég hefði verið í nákvæmlega sömu sporum og hún. Ekki að það hafi verið e-ð ákveðið að gera hana öfundsjúka… Það bara fór þannig! Held að aðal lausnin sé bara að nöldra pínu í þessari vinkonu. Segja að þú sért einmana t.d! Hún hlýtur að átta sig á því hvað hún er að gera þér, og ef ekki, þá er hún ekki þess virði að velta sér upp úr.

Ég er einmitt líka búin að vera að hlusta mikið á title and registration og fix you í páskafríinu :D Prófaðu að hlusta líka á lack of colour með death cab… Gott lag.

Ég held að málið með fyrrv. sé í rauninni ekkert svona mikilvægt hjá þér í raunveruleikanum. Þú hefur bara of mikinn tíma til að hugsa í páskafríinu, og þá hugsar maður oft yfir sig! Ég kalla það það allavega. Ég hugsaði yfir mig um jólin og líka páskana. Síðan þegar maður fer aftur í skólann (eða e-ð annað) þá minnkar þetta mjög fljótt… Ég vona allavega að það geri það í þínu tilfelli! Maður er svoldið einmana stundum í fríum og veltir sér þess vegna upp úr öllu mögulegu. Fyrrverandi vinum, kærustum, mistökum og oftar en ekki þessari hrikalegu framtíð. Bahhh…

Don't worry… Það eru ekki ástfangin pör út um allt! Það er til fullt fullt af fólki í langtímasambandi sem sér single fólk út um allt og öfundar það óvart pínu! :P