Jæja krakkar. Ég er nú orðin 30 ára og hef nokkur sambönd að baki. Sem betur fer hef ég ekki lent í því að haldið hafi verið framhjá mér (allavegana ekki að mér vitandi) og ég hef heldur ekki haldið framhjá. Einu sinni var ég reyndar næstum búin að gera það og hefði satt að segja gert það ef tækifærið hefði boðist. Reyndar varð þetta til þess að ég áttaði mig á því að ég væri ekki lengur hrifin af kærastanum og sleit því sambandinu.

Miðað við samtöl sem ég hef átt við vinkonur mínar og fleiri þá eru framhjáhöld alveg óhugnanlega algeng. Ég hef einnig hangið svolítið á femin.is og miðað við spjallið þar þá liggur við að önnur hvor manneskja hafi lent í framhjáhaldi á einn eða annan hátt, annaðhvort sem gerandi eða þolandi. Þær sem hafa lent í því að haldið hafi verið framhjá þeim lýsa þessu sem einni mestu sorg og særindum og niðurlægingu sem þær hafa upplifað (nú þekki ég ekki eins mikið af karlmönnum sem hafa lent í þessu). Sérstaklega þegar fólk er kannski komið með börn og búið að stofna sér heimili og framtíð saman.

Þegar maður er yngri er auðveldara að sjá allt í svörtu og hvítu og það er líka auðveldara að fara bara ef eitthvað kemur upp á. Þetta er ekki jafnsjálfgefið þegar fólk er kannski búið að eyða mörgum árum saman og á börn.

Ég er eiginlega fullviss um að í öllum samböndum komi upp sú staða að annar aðilinn finni til áhuga á einhverjum öðrum og oftast er það bara einhver líkamleg hrifning. Hverjum finnst ekki gaman að horfa á fallegt fólk af hinu kyninu (eða sama ef maður er samkynhneigður)? Það er ekki þar með sagt að viðkomandi sé tilbúinn í að gera neitt í því. Málið er að flestir elska maka sinn þrátt fyrir allt og gera sér grein fyrir að hitt er bara tímabundin hrifning sem er ekki þess virði að fara að gera neitt í. Framhjáhald er alveg gífurleg vanvirðing og svik við makann hverjar sem ástæðurnar eru sem liggja þar að baki.
Ef þú ert í sambandi þá fylgja því ýmsar skuldbindingar, ein af þeim er að vera maka sínum trúr (nema auðvitað aðilarnir hafi gert annað samkomulag sín á milli).

Þannig að í mínum huga er sá sem heldur framhjá vegna einhverrar stundarhrifningu að sýna maka sínum alveg rosalegt virðingarleysi. Hann/hún er þar með að stofna öllu sambandinu í hættu vegna einhverrar greddu, sveiattan segi ég bara. Mér finnst málin vera svolítið öðruvísi ef ást er með i spilinu. Mér finnst það alls ekki réttlæta framhjáhald, en mér finnst það samt sem áður skiljanlegra að einhver stofni sambandinu sem hann/hún er í í hættu ef hann/hún er ástfanginn af annarri/öðrum. Auðvitað er samt heiðarlegast að klára fyrra samband áður en maður fer út í nýtt.

Sumir virðast því miður stunda svona one night stand framhjáhöld og hafa bara ekki snefil af samviskubiti yfir því, þetta fatta ég bara ekki. Ég veit um einn sem stundar þetta, hann segist elska konuna sína en hitt sé bara svona krydd í kynlífið og honum finnst þetta bara ekkert koma konunni sinni við á einn eða annan hátt. Fatta ekki svona dúdda.