Þannig er í botninn komin hjá mér.. að ég er í sambandi.. sem sló hálfa árið tja.. núna um daginn.. en.. næsti mánuður til vísa.. verður afmælið mitt.. og ég tek afmæli sem mjög heilagan hlut.. þetta er dagur manneskjunnar..
Ég geri allt í mínu veldi til að auðvelda afmælisdag einhvern mér nákomin..
Ég geri það sem ég get til að gleðja.. því gleðidagur skal þetta vera..
En.. svo rennur það upp, það er komið að afmæli sjálfsins.. og makinn neitar að mæta.. telur ferð upp í snjóinn mun mikilvægari.. og samt allir í þessari ferð mundu skilja það alveg 100% ef hann mundi ekki koma.. því flestir sem sækja þessa ferð eru líklega kvæntir eða lofaðir … og mundu þá í líkindum hugsa.. ,,ég væri dauður ef ég færi þetta á afmælis degi minnar konu” ..
hvað gerir maður í svona stöðu…?hvað gerir maður þegar á botninn er komið.. er maður ekki einu sinni mikilvægari en jeppaferð!! Hvað gerir maður í slíkri stöðu ?
í þessu Sambandi sem alla tíð hefur gengið brösuglega, hann alltaf áhugalítill, hann hræddur við að sýna tilfinningar, þá allra sérstaklega á almenningsstöðum, en samt innan luktra dyra hafa ör tilfinningar orðin flotið.. en ekki nægir það fljóðinu, nei.. alls ekki.. það nægir henni ekki frekar en hverri annarri stúku , hvaða stelpa vill að maki sinn tjái ekki ást sýna fyrir heiminum.. hvaða stúlka vill að ást hennar sé ekki endurgoldið?
Allar stúlkur þrá þessa rómantík blómin, gjafirnar.. umhyggjuna.. Það eina sem drengur þessi hefur fært mér var jólagjöfin.. sem var mjög falleg og mun ekki neita því.. en hvað með blóm ( þótt týnd séu í garðinum ) rómantíkin alveg fokinn?
Er ég að sýna skort af tillitssemi hérna.. eða er ég í réttum læk?
Hef ég rétt á því að kvarta að maki minn neitar að eyða heilögum degi með mér?
Endilega deilið með mér skoðunum ykkar á þessu..
Ég vill vita… einnig væri gott að heyra hvað ég skyldi gera í þessari fínu aðstöðu minni!
Kv ég
dwagons shalt rule the woðld