Hef heyrt af mörgum frábærum samböndum sem að hafa orðið að engu við slíkan aðskilnað. Hef líka heyrt af nokkrum sem hafa gengið fullkomlega upp.

Hér eru nokkur heilræði sem ég færi sjálf eftir:

*Mæli með að þið nýtið öll tækifæri sem gefast til að heimsækja hvort annað. Ef þú getur bara farið til hennar einu sinni, eins og þú segir, þá er það frekar slæmt. Getur hún heldur aldrei
komið til þín? Það er frekar mikilvægt að vera saman á jólum og við önnur slík tilefni.

*Traust ykkar til hvors annars verður að vera fullkomið. Þú verður að geta treyst henni til þess að vera þér trú, og svo öfugt. Stöðug rifrildi og áhyggjur um framhjáhöld o.s.frv. gera ekkert annað en að eyðileggja fyrir ykkur.

*Heiðarleikinn skiptir líka miklu máli. Ekki láta hana sakna þín rosalega í útlandinu á meðan þú ert löngu hættur að hugsa um hana og byrjaður að leika þér með öðrum stelpum. Sama gildir auðvitað um hana.

*Mikil samskipti skipta miklu máli, helst dagleg. Þau þurfa ekki að vara lengi, bara til þess að spara pening. Það er betra að tala daglega og styttra í einu heldur en á vikufresti og klukkutíma í senn.

*Mæli í sjálfu sér ekki með MSN nema þið hafið svona speaker og webcam. Því þó MSN sé mjög ódýr kostur þá gefur það miki meira að heyra rödd hvors annars.

*Ef þú vilt vera viss um að hún hugsi daglega um þig og elski þig alltaf jafnmikið er gott ráð að koma henni oft á óvart og gefa henni af og til óvæntar gjafir eða eitthvað annað sem fær hana til að hugsa dreymandi til þín hvenær sem er. Eitthvað sem situr eftir í henni og lætur hana finnast þú vera svo frábær. Með þeim hætti ætti ást hennar á þér ekki að dvína.

*Það gefur henni örugglega líka svo mikið að vita af þér á Íslandi að hugsa til hennar og að styðja hennar draum heilshugar. Það sýnir henni hve mikils virði hún er þér svo að reyndu að vera alltaf góður við hana og þolinmóður því það er erfitt að leysa rifrildi og vandamál í þegar þið eruð í sitthvoru landinu.


Þetta eru nokkur dæmi um það hvernig fólk sem ég þekki hefur lifað langan aðskilnað að. Vonandi hjálpar þetta eitthvað. Gangi þér vel!;)

Leiðinlegt að þið þurfið að vera aðskilin í svona langan tíma.
En ég mæli með því að þú byrgir þig upp af símakortum sem Síminn selur, þannig þú getur hringt í hana reglulega fyrir miki minni pening! :)

Ef þið eruð eins ástfangin og þú segir, þá efa ég ekki að þessi aðskilnaður geti jafnvel gert ykkur gott á vissan hátt, þótt ég þori ekki að fullyrða neitt um það þar sem ég þekki lítið til hátta í ykkar sambandi.
Það er frábært að þú skulir styðja hana í þessu, einmitt það sem margir þyrftu að temja með sér.
En ég sjálf hef aldrei staðið í svona “long-distance-relationship” áður, þannig að ég veit ekki hvernig það á að láta það virka í rauninni. Eina sem ég get í rauninni bent þér á, er að vera jákvæður og bjartsýnn, og þakklátur fyrir að geta amk heimsótt hana í þetta eina skipti! :)

Gangi ykkur vel!

Ég stend frammi fyrir svipuðu sjálfur næsta vetur, er að fara til útlanda í nám í a.m.k. 9 mánuði.
Er ekki enn búinn að ákveða hvort ég vilji halda sambandinu áfram eða ekki því ég held að það gæti verið jafnvel verra að reyna að halda því til streitu yfir svona langan tíma og vegalengdir.

Ég verð líka svo langt í burtu að það er engan veginn raunhæft peninga- og tímalega séð fyrir kærustuna mína að koma neitt í heimsókn til mín, auk þess sem ég mun ekki hafa húsakynni til þess að fá hana.

En gangi þér vel með þetta félagi, ég vona að þetta muni ekki hafa neikvæð áhrif á ykkar samband.

Þegar ég og kærastinn minn vorum búin að vera saman í tvo mánuði þurfti ég að fara til USA í fjóra mánuði, hann gat því miður aldrei komið í heimsókn til mín en við töluðum saman næstum daglega í símann og daglega á msn….og við sjáum ekki eftir því að hafa lagt í að hafa þetta svona long distant dæmi…

I feel your pain man! Kærastan mín býr á Ólafsfirði og ég fyrir sunnan og við verðum að miklu leyti aðskilin í allt sumar og mér finnst það ömurleg tilhugsun þannig að ég vorkenni þér mikið, þú hefur mína samúð!

Æ ég samhryggist og vona að þetta fari allt saman vel hjá ykkur. En bara því miður þá þekki ég leiðinlega mikið af pörum sem hafa lent í svona fjarlægðarsamböndum og það er leiðinlegt að segja frá því en það slitnaði upp úr þeim öllum. Sama hversu mikið þau ætluðu að vera áfram sama og vera dugleg en þetta er bara svo rosalega erfitt. Þetta er örugglega ekki það svar sem þú vildir fá þar sem að ég er ekki að ráðleggja þér neitt en ég vona samt innilega að allt fari vel hjá ykkur.

Farðu með henni. Verður líka skemmtileg reynsla að búa í öðru landi. Ef þú þarft að hætta í skóla á meðan geturðu t.d. lært tungumál á meðan, unnið eða reynt að planta þér í skóla þarna úti. Segjum að þú komist ekki í skóla úti þá lærirðu samt gríðarlega mikið á því að búa í öðru landi.

Ef þú ert með góða vinnu á Íslandi sem þú þarft að segja upp þá vandast málið aðeins. Spurning þá hvort þú viljir frekar halda kærustunni eða vinnunni.

Ég tel allaveganna að það séu góðar líkur á því að sambandið þoli ekki árs aðskilnað sama hve gott það er núna. Ég held því að öruggasta (og skemmtilegasta) leiðin til að halda sambandinu góðu sé að fara með henni.

Það er alltaf erfitt að vera ekki saman. Alveg sama hvernig það er, hvort sem það er vegna þess að hinn er hinu meiginn á landinu eða í öðru landi.

Ég held að það sé bara best að finna það út í sameiningu hvernig þessi fjarlægð á eftir að hafa áhrif á ykkur og sambandið? Svo getið þið komist að því hvernig þið ætlið að láta tímann sem þið eruð ekki saman varast? Kannski hvernig símatímarnir eiga að vera? Því að fyrst hún er í öðru landi er klukkan hjá henni ekki það sama og hjá okkur, nema náttúrulega hún sé að fara til London? Ef hún er ekki langt í burtu eru náttúrulega klukkutímarnir ekkert svo mikið vandamál en ef hún fer lengra í burtu þá þarf að skipulegja þetta betur. Svo er líka best að það sé ekki alltaf sá sami sem hringir því að þá lítur þetta út fyrir að vera sameiginlegt markmið ekki bara að annar aðilinn getur ekki hætt að hugsa um hinn.

Það var einhver að tala um traust og er ég þar alveg sammála. En fyrst þetta samband er svona gott þá treystið þið væntalega hvort öðru mjög vel. Þýðir ekkert að hugsa núna er hún að halda fram hjá mér, þá verður maður bara hugsjúkur!

Svo er bara að njóta þess að vera saman þegar færi gefst. Svo er alltaf hægt að skrifast á e-mail og svo er MSN náttúrulega bara mjög sniðugt, en eins og einhver sagði þá þarf maður að heyra röddina. Svo er líka svo gott að tala við fólkið ekkert endilega hægt að segja allt í gegn um skrif ef þú skilur hvað ég meina?

En eins og þú veist væntalega þá hafa mörg sambönd slitnað við fjarðlægð en það hafa líka mörg stirgst við fjarðlægðina. Ég ætla ekki að hræða þig en heldur ekki að gefa þér of miklar vonir. Þú hlítur að sjá það sjálfur hvoru meigin þið eruð líklegri til þess að vera núna? Svo er bara að sjá hvernig árið gengur? Svo eins og ein vinkona mín sagði einu sinni þegar hún stóð á svona tímamótum eins og þú, ef slitnar upp úr sambandinu þá er því ekki ætlað að verða. Úr því sambandi slitnaði svo að það var ekki nógu stergt til þess að standast fjarlægðina. Þarf ekkert að vera að ykkar sé þannig.

En alla vegana gangi ykkur bara vel að láta þetta ganga upp!
Kær kveðja
Silungur :o)

ég er búin að vera í sambandi í rúmlega fjögur ár og þekki þessa tilfinningu vel að verða algjörlega háður hinni manneskjunni:) maður verður ein manneskja saman; hugsum fyrir hvort annað og eigum sameiginlegt líf (auðvitað ekki 100%). Síðasta sumri eyddi ég í útlöndum og hann var heima. Fyrstu tvær vikurnar voru rosalega erfiðar og ég hélt ég myndi ekki lifa af söknuðinn, en eftir smá tíma lagast þetta og þú verður aftur þú (þér finnst ekki einsog það vanti helminginn af innvolsinu). Töluðumst í símann einu sinni á dag og skrifuðum email um það sem við vorum að hugsa.
Ef traustið er 100% (engin öfundsýki) þá á þetta að ganga án áreynslu, ef hún er ennþá inní plönunum þínum og þú í hennar þá er þetta ekkert vandamál. Hugsaðu bara um fólk fyrr á öldum þar sem aðskilnaður varði kannski í mörg ár:)