Hakuna matata, hættu að hafa áhyggjur af því hvað gæti gerst og byrjaðu bara að njóta þess að vera ung og ástfangin! Guð veit að ég væri til í það….

Sæl

Ég er bara 15 og ég er alls ekki viss um að ég get gefið þér nein góð ráð. En mér finnst að þú eigir að njóta líðandi stundar, njóta þess að vera með einhverjum sem ber fullkomna virðingu fyrir þér. Ef hann er góður og allt þetta við þig þá finnst mér bara að þú eigir að njóta þess að eiga hann að.
Margir mundi dreyma um að eiga kærasta sem væri eins og þessi (núna er ég bara að tala um eftir lýsingunni sem þú gafst á honum). Svo áttu líka að reyna að vera með vinum þínum, því þeir skipta líka máli. Þegar þú ert ekki með honum skaltu bara reyna dreifa huganum.
Svo getur vel verið að þetta verði frábært samband hjá ykkur. Það gagnar svo lítið að hafa áhyggjur af því sem getur gerst(þótt ég geri nákvæmlega þetta sama mjög oft, svo ég á kannski ekki að segja mikið), bara að reyna að hugsa um það sem er að gerast og njóta þess á meðan það er jákvætt.

En ég er bara 15 ára og kannski er ég bara að rugla, þú þarf ekkert endilega að taka mark á því sem ég segi enda er ég ekki mikil reynslumanneskja. En þetta er það sem mér finnst.

Takk fyri

Heitiru Sara og Ert að æfa Ballet?

Ég lenti í því sama þegar ég var 16 ára. hann var alveg fullkominn(að mínu mati)Ég var skíthrædd við þetta og var meira að segja byrjuð að búa til vandamál því þetta var of fullkomið samband. Svo gerði ég það sem annar hugari benti á, ég byrjaði bara að njóta þess meðan það varði og viti menn meira en 5 árum seinna erum við ennþá saman. Við höfum gengið í gegnum ýmislegt saman,t.d.dóu báðir pabbar okkar á þessu tímabili en það dró okkur bara meira saman.Við höfum einu sinni tekið 3 vikna pásu en það fyndna var að við vorum alltaf saman á því tímabili líka.(maður verður að vera vinur hans jafnmikið og kærasta)
P.S við erum ennþá jafn ástfangin, við kunnum bara betur að fara með það núna.Njóttu þess og gangi þér vel:)

Úff.. ég veit nákvæmlega hvernig þér líður. Þetta er frekar skrýtið, og maður er hálfpartinn já, ráðalaus.. En ég ráðlegg þér samt að halda sambandinu áfram.

……………………..

Damn, ég geng alltaf í gegnum það sama - slít samböndum, hræðist skuldbindingar.

Ef þú hefur fundið þinn eina sanna (if there is a such thing) þá skaltu bara njóta þess. Sorglegt ef þú myndir slíta þessu - en það er nottla rétt hjá þér að ef þetta endar einhvern tímann (sem það gerir pottþétt: þið hljótið að deyja einhvern tímann) þá verður það mjög sárt.

Shiiiit, ég er að reyna að ráðleggja þér að njóta líðandi stundar en… jú, þú ættir að njóta líðandi stundar. Hugsaðu líka bara út í hversu sorgmædd þú verður yfir því seinna ef þú hættir með honum núna. Að hafa ekki beðið og athugað hvort þetta sé the real thing.

Good luck

4. maí er ég búin að vera með mínum í 9 mánuði :D ég er líka alveg yfir mig ástfangin og ég hef líka spáð í þessu í mínu sambandi en aldrei að hætta því útaf svona pælingum (ég er þá bara að tala um ef hann mundi svíkja mig, ég held ég gæti ekki lifað það af..).. well taktu sénsinn og haltu áfram! hver veit nema þið eigið eftir að trúlofa ykkur, giftast, eignast barn, verða rík og verða hamingjusöm til æfiloka Saman?!
hvað ertu svona hrædd við? :S

Eins og flestir segja í greinunum hérna á undan, njóttu þess að hafa hann á meðan þú getur. Og svo kemur bara í ljós hvort þú hefur hann í einn dag í viðbót eða fimmtíu ár.

Athugaðu líka að afar fáir hafa dáið úr ástasorg, og því má álikta að vel flestir nái sér eftir svoleiðis harmleiki. Ég held að ég hafi náð mér þrisvar eða fjórum sinnum (ég er aðeins eldri en 18).

Og því er lausnin þessi: Haltu áfram. Njóttu þess að elska.

Þann 4.ágúst er ég og kærastinn minn búin að vera saman í 4. ár, og við byrjuðum saman þegar ég var 16 ára. Og ég elska hann jafnvel meira en ég gerði first. Njótu þess að elska hann, kannski á þetta samband eftir að enda og þið tvo endið saman.

Kannski er líka gott að tala við hann og segja hvernig þér líður, kannski líður honum eins með þig en vill samt ekki hætt með þér.

Ekki vera hrædd við einhvað sem þú færð engu ráðið um.
Þín vegna vona ég að þú losnir við þessa hræðslu en afhverju að halda það versta og kvíða því sem gerist kannski.
Þú hefur yndislegan strák sem að elskar þig afhverju ekki að njót þess að vera elskuð og elska hann til baka.
Ekki forða þér vertu kyrr og sjáðu hvað þetta er yndislegt, að vera ástfangin er frábært en spurðu sjálfan þig hvort það væri jafn frábært að elska og vera eldkuð ef ekki væri fyrir smá sársauka inn á milli. Eins og einhver sagði “Hvað væri gleði án særinda”

haltu bara áfram þessu því að þú átt eftir að sjá eftir því að dömpa honum hvort sem það verður ettir 5 mínútur á morgun eða 20 ár
því að ef þú ert svona yfir þig ástfanginn þá verður það alltaf jafn sárt að slíta þessu

Ég segi stattu þig stelpa þetta er allt í lagi njóttu þess bara að vera með honum og skítt með allt hitt……ég meina langar þig ekki að verða ástfanginn og eignast börn og allt það þá verðurðu að skuldbinda þig…….og ef þú getur ekki gert það núna verður það örugglega ekki léttara eftir 1,2,3 ár eða eitthva.
gangi þér vel
kv
kristjanmsn

It´s better to have been loved and hurt then to have never been loved. Ég held að það sé einhvað til í þessu. Ég var svona sjálf. Upplifði mikla höfnun frá pabba mínum og það hefur áhrif á mig dags daglega. Ég sagði kærastanum mínum frá þessari hræðslu. Ég var hrædd við að segja það en mér finnst gott að hann viti hvernig mér líður. Þannig vinnum við á þessu. Okkur líður rosalega vel saman og þegar ég fæ þessa hræðslu yfir mig þá segi ég honum það og við reynum að ræða það hvað sé á bakvið þessa tilfinningu. Mér finnst hann æðislegur og mér finnst frábært að ég geti loksins slappað af með honum og sagt honum allt. Ef að samaband okkar skildi enda einhvarntímann þá veit ég að það verður sárt en ég var allavega elskuð og það er alltaf gott að eiga minningar um ást. Gangi þér vel

Ég myndi bara ráðleggja þér að njóta þess að vera í þessu sambandi og slaka bara á, leyfa hlutunumn bara að ráðast, þú átt örgglega eftir að sjá eftir því að hætta með honum núna!Lifðu lífinu eins og það sé enginn morgundagur!
gangi þér svo vel með þetta allt!

Sæl & blessuð ;)

Þetta vandamál þekki ég af eigin raun og ákvað ég því að hripa niður hugleiðingar mínar.
Veit ekki hvort að þetta muni gagnast þér, en það er aldrei að vita ;)

Þegar maður byrjar með einhverjum er algjörlega óhjákvæmilegt að með tímanum verði maður háður þessum ákveðna aðila, þannig er það bara og lítið hægt að gera í því. En ástinni fylgir sorg, og þú kemst heldur ekki í gegnum lífið án þess að verða fyrir einhverjum skakkaföllum sem tengjast ástinni.
Svo verðurðu líka að gera þér grein fyrir því að þú ert ung og miðað við þróun mála í sambandi við makaval okkar unga fólksins er nokkuð ólíklegt að þú eigir eftir að vera með þessum strák til æviloka. En þú elskar hann núna og líðandi stund skiptir höfuðmáli. Þessvegna myndi ég halda að þú ættir ekki að vera að hugsa svo mikið um hvað muni gerast eftir mánuð, eða tvo..bara láta tímann leiða það í ljós og njóta þess að vera ástfangin og hamingjusöm ;)

Ég er til dæmis með strák, og er búin að vera með honum í átta mánuði, við bjuggum saman um tíma úti á landi en svo fékk ég vinnu í Reykjavík og flutti suður. Ég fann það strax hvað ég var orðin háð honum og það líður ekki sá dagur að ég hugsa ekki til hans. Aðskilnaðurinn gerði okkar sambandi líka mjög gott því að þannig komst ég að því hversu mikið ég elska hann.

Ekki einusinni láta láta þér detta það í hug að það sé bara eins gott að enda þetta núna því það muni örugglega verða sárara seinna meir. Það kemur að því þegar það kemur að því og óþarfi að flýta fyrir, sérstaklega þegar þú elskar hann (ég get allavega ekki séð annað á skrifum þínum)

Leyfðu ástinni að dafna og hættu að hugsa svona mikið um hvað eigi eftir að gerast, það er allavega mín skoðun ;)

Þú veist ekki ævi þína fyrr en öll er,

Bestu kveðjur, Cata ;)

Jahérna…stelpur…stundum held ég að banaflugan meiki meira sense.

(enda erum við með svo líkt dna ;D )