Hver þekkir ekki þá tilfinningu að upplifa náttúruna í sjálfum sér? Að heyra frumstæð köll hinnar gömlu jarðarmóður sem býr í okkur öllum, eitthvað “hljóð” sem kallar í einn af hinum gleymdu hlutum heilans, þar sem upplýsíngar um “bolus” og frumþarfir og “fúnksjón” líkamans fer fram?
Hvers vegna framkallar þetta líkamlega svörun hjá draugum breiðholtsins sem svífa um meðal steypukassann og froðufella svörtum tjörumassa? Hjá hinum gangsæju sálum sem hýrast í svæðisnúmeri 101 og baða sig í morgunkorni með steypuhnullungum?
Já jafnvel hjá manninum sem er hálfur þörungur og vinnur við að maka gerviefnum á skipsskrokka…
Allir vita hvað ég er að tala um! Allir hafa einhverntímann upplifað þetta. Horfið bara á tölur um ofbeldisglæpi í Reykjavík! Eða röltið niður veg syndanna á föstudagskvöldi og horfið á krókódílana borða tungur annarra krókódíla.
Sumir hafa reynt að stjaksetja þann hluta okkar sem svarar þessum óm fortíðar og framtíðar með því að bjóða hann sem söluvöru á altari forneskjunnar. Varist að kaupa antík! Þið eruð nú þegar fædd með napóleónssófa í höfðinu!
Um leið og þetta rennur upp fyrir ykkur mun heimurinn breytast! Ekki á þann hátt sem mannshöndin sem treður kókópuffs upp í saklausa þarma smáfiskanna í slýgrænni tjörn raunveruleikans, heldur líkt og arnarungi sem tekur fyrstu vængjatökin og hefur sig á loft.

Nú munu ýmsir efasemdamenn kalla fram í og segja: “En öll breyting er röskun á varanlegu ástandi sem okkur var gefið! Hvers vegna ekki að skríða á maganum!?!”
Við slíka fanatíska menn/konur segi ég: Hér er ekki um röskun að ræða, heldur einungis afturhvarf til hins náttúrulega ástands hálf-guðsins. Hann þarf ekki lengur að standa grátandi við hin þurru sköp hinnar hrukkóttu almóður þar sem hún engist um meðan við dælum sinnepsgasi þráhyggjunnar inn í öll vit hennar, og grátbiðja um aðgang að móðurlífinu aftur. NEI! Nú er tími breytinga, tökum hönd móðurinnar, slökkvum á sinnepsgasinu og göngum á vit breyttra tíma.
Kannski væri best að brenna verk Ólafs Elíassonar og snúa aldrei aftur til þess vélræna harmleiks sem óeðlileg eftiröpun hans á hinu fullkomna gangverki náttúrunnar er.

Já…Nú breytast hlutirnir!