,,Það er satt…..´´
Hvað í fjandanum ertu að tala um… hata svona svör..

Vil taka fram að innlegg sem hafa ekkert fram að færa annað en fordóma og ljótar upphópanir verður umsvifalaust eytt og nú þegar er ég búin að eyða nokkrum. Það er að koma árið 2004, ég trúi ekki að Íslendingar séu margir hverjir fastir í moldarkofahugsun og bið ykkur um að halda neikvæðum skoðunum og fordómum fyrir ykkur.

Annað! Þegar ég eyði innleggjum eyðist öll innlegg sem koma þarf fyrir neðan eða öll innlegg sem svara eyddu innleggi. Þetta er nokkuð sem ekki er hægt að stjórna og það er jafnframt ástæðan fyrir að sum innlegg fá kannski að halda sér.

En Cid, flott grein og góðar pælingar. Til hamingju með ákvörðunina og gangi þér allt í haginn.

Kv. EstHe

MuadDib er vinur minn og hefur spurt mig af þessu áður en ég mun tala við hann og segja honum að hætta þessu.

Örlítið.. skiptir ekki öllu máli… til hvers annars að setja þetta inn á huga þegar þú vilt svo komast hjá því að strákar sjái það sem þú skrifar ? :S

Ég er alveg smá hávaxin, en ´þú ert samt ógeð

Þetta er akkúrat manneskja sem mun aldrei þroskast! Það er ekki bara að hún sé hommafælin! Hún var að tala um það á tísku og útlit áhugamálinu og feitt fólk ætti ekki skilið að eiga vini því að það er svo ljótt!

ok það er reynar rétt………en af hverju segiru þá ekki foreldrum þínum frá þessu?

Kv.Hauth ;)

Ja eins og þú veist er ég tvíkynhneigður og get alls ekki skilið homma fyrir að vilja ekki vera með stelpu alla vega einhvern tímann. En það er enginn 100% gagnkynhneigður eða hommi. Einhver sagði að allir væru tvíkynhneigðir bara á mismunandi stigi. En ég kýs ekki að vilja að merkja sjálfan mig gagnkynhneigðann bara því þjóðfélagið ætlist til þess. Ég er ekki heldur hommi. Ég er veiklingur fyrir stelpum en ég fíla bæði kynin og mér langar helst ekki vera merktur en það bara gerðist. Allavega þá er enginn 100% gagnk. eða hommi. Ég held að margir séu sammála því. Þú?

Cid…

Það er gott að þú sért að átta þig á því hver þú ert. En passaðu þig samt á því að vera ekki að “festa þig” í því að vera tvíkynhneigður.

Flestir samkynhneigðir einstaklingar þekkja það að hafa haldið að þeir væru tvíkynhneigðir á unglingsárunum, einnig þekkja sumir gagnkynhneigðir þetta. Ég “var” tvíkynhneigður í tvö ár eða frá 13-15 ára aldri, eða fyrstu tvö árin sem ég var að viðurkenna tilfinningar til sama kyns. Og þó það hljómar fáranlegt fyrir suma að þá var það mjög erfitt fyrir mig að fara úr því að vera tvíkynhneigður og í það að vera samkynhneigður, það var í raun erfiðara að viðurkenna það en að viðurkenan fyrst að ég væri tvíkynhneigður.

En af hverju ? Jú þegar ég var tvíkynhneigður að þá voru strákarnir einhverjir sem maður gat bara fíflast með. Þó ég var ekki byrjaður að stunda kynlíf þá var samt eiginlega í planinu hjá mér að verða bara tilfinningalega tengdur stelpum og einnig kynferðislega, á meðan ég myndi stunda aðeins kynlíf með strákum. Með því að gera það nefnilega væri hægt að komast upp með það að þurfa aldrei að koma út úr skápnum fyrir fjölskyldunni, af því að ef maður myndi fá sér kærustu reglulega að þá myndi enginn gruna neitt.

Mér fannst samt skrýtið að þó að ég væri “tvíkynhneigður” að þó voru alltaf tilfinningar mínar til stráka mikið sterkari, bæði kynferðislega og tilfinningalega. Og það var líka frekar augljóst bara með því að kíkja á klámmyndasafnið mitt. Meirihluti af myndunum mínum voru af karlmönnum, og svo var afgangurinn myndir af konum OG körlum, ég átti engar myndir eingöngu með konum, það þurfti alltaf að vera karlmaður á myndinni.

Ég áttaði mig á því 15 ára að ég væri í raun samkynhneigður, og 16 ára gamall kom ég út úr skápnum fyrir nánustu vinum og ættingjum. Það var mjög erfitt en samt var ég dálítið hissa á því að það var ekki eins erfitt og það hafði verið í mínum verstu martröðum, maður ímyndar sér nefnilega oft hlutina verr en þeir raunverulega eru. Og einnig voru margir búnir að gruna þetta eð jafnvel viss um að ég væri sam- eða tvíkynhneigður.

Það sem þú þarft að gera er að virkilega ihuga hvað er mikilvægt í þínu lífi, og raða því upp. Ég meina ef að vinir þínir sætta sig ekki við það að þú hafir langanir til sama kyns, viltu þá virkilega vera vinur þeirra ? Það er mjög gott að hafa það hugarfar að þau eru ekki góðir vinir ef þau geta ekki sætt sig við það. Og að þú getur alltaf fengið nýja vini.

Fjölskyldan er reyndar aðeins erfiðara mál, enda á maður bara eina fjölskyldu sem maður þarf að sætta sig við. En að mínu mati er 16 ára mjög góður aldur til þess að koma út, þá er tekið þig alvarlega en ef þú værir t.d. 13-14 ára enda er algengara að strákar á þeim aldri séu ekki vissir með kynhneigðina sína og séu bara á einhverju tímabili sem þeir þroskast út. En þegar þú ert orðinn svona 16-17 ára að þá eru minni líkur á því að fólk haldi að þetta sé eitthvað sem þú þroskast úr. Einnig þá ert þú sjálfur orðinn meira þroskaður til þess að ráða við það að koma út úr skápnum, en samt ertu ekki orðinn sjálfráða og því geta foreldrar ekki hent þér út á götuna fyrir kynvillu ;)

Því miður eru til mörg mjög slæm dæmi um að fjölskyldur hafi slitið sambandi við fjölskyldumeðlim fyrir samkynhneigð. En það eru samt meiri líkur á því að þú verðir ekki svo óheppinn, jafnvel þó þeim sé smá illa við það og vilja sjá þig fá þér konu og börn að þá þýðir það ekki endilega að þau slítið sambandinu við þig.

Meirihluti þeirra á klakanum sem að eru með fordóma gegn samkynhneigðum eru þeir sem að þekkja engan vel sem að er samkynhneigður. Ég hef bókstaflega séð fólk fræðast um samkynhneigð eftir að ég kom út, “en þú ert svona og svona…” segir fólk og lýtur á mig eins og ég get ekki verið samkynhneigður út af því. Þessi fólk þekktu ekki aðra homma en Pál Óskar og fordómar þeirra fóru að mestu eftir að ég kom út úr skápnum fyrir framan nefið á þeim.

Það er nefnilega mikið auðveldara að hafa fordóma þegar þetta er bara “fólk úti í bæ” en ekki einhver á heimilinu þínu.

En ég mæli rosalega með því að þú farir smá út í samkynhneigða og tvíkynhneigða samfélagið og kynnist fólki áður en þú ferð út úr skápnum. Eftir að kynnast mörgum sem að eru í sömu stöðu og þú að þá verður það mikið auðveldara fyrir þig að koma út úr skápnum, og ef að þú ert einn af þeim óheppnu að þá þekkir þú allavega fólk sem þú getur leitað til sem að skilja þetta.

Gangi þér vel :)

Cid,

Þú ert bara nokkuð heppinn hvað þetta varðar, þeas að geta bæði sagt vinum þínum frá þessu og ekki fengið einhverja fóbíu og fordóma í þinn garð.

Ég hef gengið í gegnum ýmsar pælingar hvað þetta varðar persónulega. Fyrstu um sinn þá tók ég því sem svo að normið ætti heima hjá mér og ég væri gagnkynhneigður. Eftir að hafa verið dregin alveg gjörsamlega í svaðið af einhverjum stelpukindum sem léku sér að mér og notuðu mig eins og tusku þá fór ég alvarlega að spá hvort kvenþjóðin hefði eitthvað uppá að bjóða. Það sem plagaði mig eina mest var að þessar stelpur (sem ég var oftast hrifin af) voru vinkonur mínar og þrátt fyrir að hafa lagt mig allan fram í að vera góður vinur (er enn vinur flestra þeirra í dag) þá var ótrúlega erfitt að finna það að maður átti traust þeirra. Ég reiknaði dæmið til enda og fann það að út að ef þú getur ekki treyst kvenfólki, hver er þá tilgangurinn að deila sínum innstu tilfinningum, sorgum og gleði með þeim?

Ég þráði traust og virðingu, og fann hana reyndar hjá einum af mínum bestu vinum. Það sem gerðist næst kom mér svo mikið á óvart að ég hef eiginlega ekki viðurkennt það fyrir sjálfum mér í langan tíma. Þeas ég féll alveg kylliflatur fyrir honum! Ég brást nottlega þannig við að þetta væri aldeilis “óeðlilegar” hugsanir hjá mér og ef ég færi eitthvað að reyna þá myndi ég trúlegast bæði missa þennan vin sem ég var greinilega skotin í og trúlegast missa álit annara vina minna líka. Ég gekk því í gegnum frekar erfitt tímabil uppúr þessu og átti mjög erfitt með að fóta mig í “kynhneigðum” heimi. Marr verður þokkalega útundan þegar maður ber ekki virðingu fyrir kvenfólki og er of smeykur við almenningsálit þegar kemur að körlum :p

Til allrar hamingju þá er ég búin að eignast nokkrar vinkonur síðan þetta gerðist og þær hafa hjálpað mér að öðlast aftur trú á kvenfólki (enda hataði ég sjálfan mig fyrir að þykjast geta alhæft um að ALLAR konur væru eins innrættar).

Ég get alveg fullyrt það að ég fæddist ekki tvíkynhneigður heldur snérist ég til þess þegar gagnkynið lék mig grátt. Ef einhver þarna úti lendir í svipuðum sporum þá hvet ég viðkomandi til þess að gefast ekki upp þrátt fyrir mótlæti og trúa frekar á eigin tilfinningar heldur en eitthvað almennt álit. Því er miður að ég hafði ekki kjark til þess ….

lifið heil!
GrandMU
MU = Andlegur tómleiki á trúarlegan hátt

jeg er að tala um hvað er manninum eðlislægt.

Þetta var mjög góður punktur lhg. Eins og maður eigi að verða óléttur eftir hvert kynlíf…ég bara hlæ að þeirri hugsun hjá einhverjum sem heldur það! Annars veit ég um konu sem ekki kann á getnaðarvarnir og kannski væri hún sammála því að maður eigi BARA að fjölga sér?

kveðja, SusieB

já.. samt ekki bara að hún sé homma hatari, heldur líka bara hvernig hún talar um sjálfa sig og vinkonur sínar, “ég er með svo fallegt andlitsfall”…“þetta eru ljótu vinkonur mínar:(mynd af þeim)..”ég elska þær smá,´*hálft knús*"… svona er öll síðan hennar, henni fynnst hún greynilega vera best og þeir sem eru öðruvísi en hún eru bara hreinlega ógeðslegir.
Eitthvað hefur greynilega farið úrskeiðis í uppeldinu hjá þessum krakka!!…. sorry en ég held að þessi stelpa sé lost case… :/


Og Gelganr1: þú ert ekki rassgat með fallegt andlitsfall!!

Það er nú líka því sumir af þessum fordómum koma frá hommum líka. Ég veit ekki hve margir vita að ég sé tvíkynhneigður en ég fæ enga fordóma…….