DaC fyrir 21 árum, 7 mánuðum Fjöldi lestra: 668

Hvers saknar maður?

olisteini hugari sagði okkur í grein hér fyrir neðan frá því sem hann saknaði við að vera í sambandi. Allt góðir og gildir hlutir til að sakna og er ég honum sammála um flest.

Þetta er þó bara veraldlega aspektið sem hann segist sakna, en ekki neinnar sérstakrar manneskju. Meikar það sens?

Já það gerir það en er um leið fáránlegt.

Ég til dæmis hætti með kærustunni minni fyrir svolitlu síðan, og jú ég sakna allra þessara hluta, og ég sakna hennar líka, en ekki á þann hátt (THE way) og ekki að gera þá hluti er olisteini talar um með henni.

Neistinn var farinn og ég get ekki ímyndað mér slíkt afturhvarf þar sem ég stend núna.

EN við vorum bæði tvö svo hopelessly háð para-tilveru að það tók okkur heillangan tíma og mörg sambandsslit að snúa okkur í sundur.

Það er nefnilega það merkilega við þennann andskota, maður getur viljað svo innilega vera í öryggi og “heil”-leika sambands án þess að hafa neinn í huga til að vera með.

Þessi fíkn á veraldleika sambanda veldur svo því að fólk er að flækjast í tilgangslausustu og grámyglulegustu samböndum af ósjálfstæðinu einu saman.

Þetta þarf fólk líka að reyna að gera upp við sig þegar ástarsorg knýr að dyrum; sakna ég manneskjunar og elska ég hana enn, eða er ég bara svo logandi hrædd/ur við einveru og óöryggi að ég má ekki til þess hugsa að hætta með henni?

Því oftar sem maður svo skoppar úr einu illhugsuðu sambandi í annað, því meira rýrist vilji manns og sjálfstæði, þar til maður að lokum gerir sambandsleit að tilgangi tilverunar.

Eða er það kannski góður og gildur tilgangur?

þarf fólk ekki að reyna eftir fremsta megni að halda í svolítið af sjálfu sér; þeim parti sem finnst gaman að lesa bók uppi í rúmmi í friði, þeim parti sem finnst gott að vakna snemma og stara útum gluggann og njóta þagnarinnar, þeim parti sem vill fá frið frá lýjandi nærveru annara sýnkt og heilagt?

öll fíkn er jú af hinu illa, þar eð hún tekur frá lífinu; tíma, einbeitingu og fjölbreytileika; allar fíknir eru fullkomnaðar þegar þær ERU lífið…og lífið á ekki að vera öryggi, nærvera og maki. Allt er gott í hófi.

Eða er ég að bullshitta?

molekul fyrir 21 árum, 7 mánuðum

Frábær grein, búinn að pæla mikið í þessu eftir að ég hætti í sambandi nú nýlega. Mjög sammála flestu sem þú ert að segja.

Kveðja,

hjalti

Fyrra álit

Kreator fyrir 21 árum, 7 mánuðum

Góðar pælingar hér á ferð!

“spurningin er ekki hvad maður getur… heldur hvað maður gerir!” (Purrkur pillnikk, Einar Örn)

Fyrra álit

olisteini fyrir 21 árum, 7 mánuðum

Snilldar punktar hjá þér þarna!! :)
'Eg er einmitt sammála þér það er ekki hún sem ég sakna heldur sambandsins ef það meikar eitthvað sens, og já eftir að hafa verið í sambandi verður það nokkurs konar fíkn, það er nokkuð ljóst.
Maður man ekki hvernig allt var og hvað maður var sáttur við að vera bara laus 'Aður en maður fór í samband.
Æji þetta er allt saman flókið.
En virkilega góðar pælingar hjá þér!

Fyrra álit

dixzy fyrir 21 árum, 7 mánuðum

já ég er alveg sammála þessu, ég er akkurat að upplifa þetta núna. þetta er rosalega óþægilegt að finna fyrir þessu:/

Fyrra álit

trespass fyrir 21 árum, 7 mánuðum

Góðar pælingar..:)
Þetta er svo satt. Oft hugsa ég hvað það væri nú gott að hafa þessa hluti sem fylgir því að vera í sambandi að maður gleymir því ef til vill að það var ekkert þarna til staðar lengur en samt saknar maður allra hlutanna sem fylgir þessu…!
Þegar maður er háður einhverjum og orðin vanur að gera hluti sem eru sjálfsagðir þegar kemur að sambandi þá er svo erfitt að aðlaga sig breyttum aðstæðum einhverra hluta vegna, er maður ekki bara háður því góða of vel ?? og kann ef til vill ekki annað en að hugsa og láta sig dreyma um hlutina sem fylgir sambandi í stað þess að njóta þess að vera einn í einhvern tíma og gera hluti hvar og hvenær sem er!
Samt oft vill maður eiga það til að hugsa til baka og segja við sjálfan sig; ohh ef þetta hefði ekki farið svona þá hefðum við getað gert þetta saman og gert þetta og bla bla.
Auðvitað er gott að eiga einhvern að en af hverju ekki bara að reyna að move on og sætta sig við lífið eins og það er, ekki eins og það var eða geti verið…..
Svo einn daginn þá byrjar maður aftur í sambandi og gengur að hlutunum vísum og þá geta allir verið ánægðir :) Jibbí

Fyrra álit

[Notanda eytt] fyrir 21 árum, 7 mánuðum

Ahhh
Það er bara svo þægileg tilhugsunin um að eftir skóla/vinnu bíður manns þar kvennvera sem maður getur knúsað og kysst, ahh, sofnað í faðmi hennar*væmn* eftir erfiðann vinnudag.
En samt verð ég að viðurkenna að t.d. núna þá sakna ég minnar fyrrverandi ekkert mikið, heldur bara akkurat þess að eiga kærustu, auðvitað verður maður að hafa tilfinningar gagnvart henni annars finnur maður ekki þessa tilfinningu, góðu tilfinninguna.
Já ok ég er hættur að skrifa, ég verð svo pirraður á því að hugsa um svona því að það er ekkert svona knúsdýr til staðar :D

Fyrra álit

Freysi fyrir 21 árum, 7 mánuðum

En getur það ekki verið að ákveðnar persónur bara þrífast ekki einar? Og það þarf ekki að þýða að þær séu lélegri mannverur eða hrjáist af einhverri mannskemmandi fíkn. Þeim einfaldlega bara líður betur í sambandi. Eins og sumum líður betur í heitu loftslagi frekar en köldu. Þetta or svo rosalega persónubundið. Það er ekki hægt að segja einhverjum sem saknar þess að vera í sambandi að hann sé eitthvað óeðlilegur bara vegna þess að hann hefur ekki einhverja eina manneskju í huga. Hann saknar kannski bara hljýunnar í það að önnur manneskja þykir vænt um hana. Við erum jú öll félagsdýr að eðla (þótt sumir séu óeðlilegir, og við virðum það náttúrulega alveg jafn mikið). Við sækjum flest í kynni við annað fólk. Þú segir:

“þarf fólk ekki að reyna eftir fremsta megni að halda í svolítið af sjálfu sér; þeim parti sem finnst gaman að lesa bók uppi í rúmmi í friði, þeim parti sem finnst gott að vakna snemma og stara útum gluggann og njóta þagnarinnar, þeim parti sem vill fá frið frá lýjandi nærveru annara sýnkt og heilagt?”

Af hverju er ekki hægt að lesa bók uppí rúm þótt þú sért í sambandi? Af hverju getur þú ekki vaknað snemma og starað út um gluggan og notið þagnarinnar…með einhverjum sem þér þykir vænt um? Af hverju þarf nærvera maka þíns endilega að vera lýjandi?

“öll fíkn er jú af hinu illa,”

Það væri líka hægt að segja að það sé fíkn að vilja alltaf vera einn. Af hverju er það endilega betra?

Það er allt of oft sem að fólki neyðir sjálfan sig að vera eitt síns liðs, einungis vegna þess að fjölmiðlar og samfélagið segir okkur það að maður þurfi tíma einn eftir að hafa verið í löngu sambandi. En það er alveg eins og að segja okkur að þú eigir að vera svona og svona í laginu. Þetta er svo rosalega persónubundið, við verðum bara að leyfa fólki að taka sínar eigin ákvarðanir í friði frá sleggjudómum annarra.

Fyrra álit

DaC fyrir 21 árum, 7 mánuðum

Ég var ekki að segja þetta væri óeðlilegt, að það væri óeðlilegt að “sakna kannski bara hlýjunnar við það að önnur manneskja þyki vænt um mann” eins og þú segir. Ég er að tala um að þurfa það, þurfa hlýjuna er það hollt ástand?

Það er ekkert óeðlilegt að langa í snickers, en eftir 30 aukakíló ætti maður kannski að fara að hugsa sinn gang; lausnin er líklega ekki að fá sér alltaf nýtt snickers…

Auðvitað er hægt að lesa bók uppí í rúmi þegar maður er í sambandi, ímynda mér nú flestir geri það og hina hlutina sem ég nefndi. Ég er að tala um þegar fólk getur ekki gert svona hluti ÁN þess að vera í sambandi, þegar það er “ófullkomleiki” að vera einstæður.

ég sagði líka aldrei að nærvera maka eða annarra manna VÆRI lýjandi, en hún verður það alltaf á einhverju tímabili, stuttu eða löngu. Einhverntíman vill maður einveru og þá, er ég að segja, ætti maður að veita sér hana.

Ég er alveg á því að fólk ákveði sjálft hvað það gerir að öllu leyti, ekki síst varðandi tilhugalíf sitt. En mér má líka finnast sumir taka rangar ákvarðanir, og mér má finnast það í friði.

Það er jú óumdeilanlegt að fólk tekur oft vitlausar ákvarðanir hvort sem það er “í friði frá sleggjudómum annarra” eður ei, hér er ég að reyna að komast að því hvað sé skynsamlegt.

Fyrra álit

Freysi fyrir 21 árum, 7 mánuðum

:) Ég meinti alls engin leiðindi með því sem ég var að segja…lét bara móðann mása.

Ég skil núna betur það sem þú ert að fara, og er í megindráttum sammála. En samt vil ég koma einu á framfæri. Ef það óeðlilegt að geta ekki verið einn, þá er það jafn óeðlilegt að geta ekki verið í sambandi. Það seinn hlýtur að leiða af því fyrra, því annars er um hræsni að ræða.

En ég er nefnilega ósammála þessari rökleiðslu.

Mér persónulega finnst ekkert óeðlilegt við það að vilja ekki vera í samböndum, eða jafnvel geta það ekki. Það er kannski ekki venjulegt, en svona erum við mannverurnar mismunandi. Að sama skapi finnst mér ekkert óeðlilegt(bara óvenjulegt) við það að geta ekki verið einn. Sumir þurfa bara á einhverju að halda til þess að geta lifað af og væri það í þeim tilfellum röng ákvörðun hjá þeim að neita sér því.

Auðvitað má þér finnast einhver taka rangar ákvarðanir og þér má finnast það í friði:) Ef ég myndi skammast út í þig fyrir það þá væri ég sjálfur með fordóma og leiðindi. Það eina sem ég meina er að maður verður að taka tillit til þess að aðrir líta á heiminn allt öðrum augum en maður sjálfur. Flestur maðurinn finns hans sjón á heiminum ‘hin rétta’. Það þarf virkilega þroskaðan einstakling til þess að getað séð og raunverulega skilið heiminn út frá sjónarhorni annars einstaklings. Ef allir gætu gert það þá lifðum við í Útópíu :)

Hvað er skynsamlegt í þessum málum….tja..ég held að það sé bara að fólk fylgi sinni eigin sannfæringu og láti ekki álit annara draga sig frá því. Auðvitað á maður að hlusta á það fólk sem skiptir manni máli, en að lokum þá er það manns eigin sannfæring sem lýsir veginn áfram.

Fyrra álit

Qauzzix fyrir 21 árum, 7 mánuðum

Mikið til í þessu hjá þér. Hef hugsað um margt af þessu sjálfur. Það eru margir góðir hlutir sem koma með því að vera í sambandi og ég held að allof margir fara í samband bara til að finna þessa hluti og hugsa ekki næstum jafnmikið um hvaða persónu þær eru að fara í samband með.

Ég hef alltaf kallað þetta að vera ástfanginn af hugmyndinni frekar heldur en persónunni.

Stórhættulegur anskoti. Þetta er svona eins og ást við fyrstu sín, persóna verður ástfanginn af þeirri hugmynd um hver kauðinn sé og hann verður svo fullkominn og flottur. Þegar hún kynnist honum þá stendur hann ekki undir kröfunum og það endar illa.

Ég sækist mikið í að vera í sambandi, finnst það gott og æðislegt. Ég hef lítið verið að lausu og fljótur í sambönd sem yfirleitt endast lengi hjá mér. Það er kominn tími til að prófa eitthvað nýtt og reyna að sjá hversu mikil fíkn þetta er í raun og veru.

Þegar maður hugsar til baka um hvernig það var að vera í sambandi á maður oft til að sjá bara góðu hlutina eins og hann olisteini sýndi í grein sinni. Sambönd eru ekki bara dans á rósum.

Fyrra álit

Irine fyrir 21 árum, 7 mánuðum

vel orðað! glæsileg grein!

ég er alveg mjög so sammála þér í þessum málum nema um þetta neðst í greininni

“allar fíknir eru fullkomnaðar þegar þær ERU lífið…og lífið á ekki að vera öryggi”
auðvitað á lífið að ver öryggi því þegar við finnum til öryggis þá líður okkur vel O:)

Hildur

Fyrra álit

DaC fyrir 21 árum, 7 mánuðum

hefði kannski átt að setja þetta svona fram:“…og lífið á ekki að vera BARA öryggi, nærvera og maki.”

Fyrra álit

DaC fyrir 21 árum, 7 mánuðum

hefði kannski átt að setja þetta svona fram:“…og lífið á ekki að vera BARA öryggi, nærvera og maki.”

Fyrra álit

dizaskviza fyrir 21 árum, 7 mánuðum

Það er bara eitt svar við þessu öllu og það er að það fylgja því gallar og kostir að vera í sambandi og kostir og gallar að vera á lausu hef ég ekki rétt fyrir mér?

Fyrra álit

eyjapia fyrir 21 árum, 7 mánuðum

mjög djúpt…frábær grein!!! =O)

Eyjapia aldarinnar =O)

Fyrra álit

snusa fyrir 21 árum, 7 mánuðum

ég er alveg sammála þessu… ég hef verið í 2 löngum samböndum og núna er að slitna upp út því seinna… tilhugsunin við að vera ein er hræðileg en ég er búin að komast að því að það er í rauninni ekki manneskjan sem ég sakna, þó mér þyki líka undurvænt um hana og allt það! það er aðallega það að hafa einhvern til að koma heim til, einhvern til að knúsa sig og kyssa þegar manni líður illa, einhvern til að vera alltaf hjá manni… það er gott að eiga einhvern sem að maður veit að þykir vænt um mann! Sambönd verða oft að vana, og það er að gerast hja´mér, maður heldur sambandinu áfram bara útaf vana.. engu öðru!
mjög sammála þé

Fyrra álit

Rómantík

Rómantík

Ofurhugar

Stjórnendur

Hverjir eru inni

Greinar

Hvers saknar maður?

Dýr

Dægurmál

Fræði

Leikir

Lífið

Lífsstíll

Margmiðlun

Menning

Skjár

Sport

Tónlist

Tækni

Vélar

Hugi