Æi krúsi. Veistu, þú ert líka á þeim aldri sem stelpurnar eru alltaf að eltast við einhverjar örvita barnigs byttur og fuckwits. Jah, margar hverjar allavegana, vil nú ekki alhæfa. Þroskinn er einfaldlega ekki meiri en það ákkúrat á þessu stigi málsins. Sumar vaxa aldrei uppúr því. Ég átti marga vini eins og þig á unglingsárunum og þeir voru allir voðalega sætir og indælir, en alltaf á lausu því við vorum bara einfaldlega of vitlausar og uppteknar af því að eltast við einhver góðgerðarmálefni (strákarnir sem þarf að “bjarga”), til þess að taka eftir góðu bitunum. En viti menn, þær heppnu sem þroskuðust snemma, snéru sér við um tvítugt, sáu að sér og hugsuðu: “Hvurn andskotan var ég að pæla???” Og þessir vinir mínir hafa aldrei sést án kvenmannsfylgdar síðan. Veit þetta er kannski ekki mikil huggun, en svona sá ég þetta á sínum tíma. Vertu bara feginn að vera ekki einn af þessum fáráðlingum sem stelpurnar eru að fárast yfir, það þýðir líka að til lengri tíma litið laðarðu að þér mun vandaðri og athygliverðari stúlkur.
(Af gefnu tilefni vil ég segja enn einusinni að ef ég móðga einhvern þá þykir mér það miður. Dónalegar og heiftarfullar árásir þeirra sem taka þetta til sín, verða ekki virtar svars og ég segi það því strax: ef þú tekur þetta til þín, þá er a.ö.l. vegna þess að þú átt það, stelpukind.)
Hux, Lynx