frjals fyrir 24 árum Fjöldi lestra: 159

Þunglyndi , spurningar.

Ég hef verið að velta því soldið fyrir mér vegna þess að maður verður meira og meira var við þunglyndi hjá
fólki, ég hef samasem enga reynslu sjálfur af þunglyndi og veit þessvegna rosalega lítið um það, fyrir utan
það að einn kunningji minn hefur verið þunglyndur. Einhvernmegin þá búa mjög margir sig um svo þannig
að ef eitthvað fer úrskeiðis þá má mjög vel vera að manneskjan verði þunglynd, og við mannfólkið gerum
þetta samt aftur og aftur og aftur. En allavega spurningin er sú þegar fólk verður þunglynt beygjist það þá
meira til þess að fara til sálfræðings(tók eftir þessu vegna þess að ég hef séð HJARTA einmitt benda nokkuð oft á það að fólk ætti að fara til sála) heldur en til félaga síns. Ég get skilið það ef maður fer ekki
til foreldri síns vegna þunglyndis en virkar það eins með eins og t.d. nánustu vini sína, er betra að tala við
einhvern sem þekkjir mest lítið til manns heldur en til þess sem þekkjir mun meira um mann eins og vinur manns, ég hefði talið að félagi manns sem vissi mikið um mann gæti séð aðstæðurnar mun betur heldur en
sálfræðingur sem þú þarft að segja hvernig þetta er og samt fær hann ekki 100% hugmynd um hvernig staðan er.

demone fyrir 24 árum

Þegar maður er þunglyndur þá þarf maður að geta talað við einhvern og félagi manns er oftast ekki það besta, heldur einhver sem ekki tengist manni á nokkurn hátt eða þekkir mann, sálfræðingur! Mér finnst gott að tala við vini mína og þá helst af vini mína af kvenkyninu því þær hafa alltaf reynst mér mun betur!´Mér myndi ekki detta í hug að tala um svona hluti við vini mína!

Fyrra álit

[Notanda eytt] fyrir 24 árum

Þegar manni líður illa er oft það besta sem maður getur gert er að tala við einhvern ókunnugann. Þá getur maður létt á sér og viðkomandi þarf ekkert að taka þetta inná sig þar sem hann þekkir mann ekkert og fær jafnvel borgað fyrir það að hlusta líkt og sálfræðingar! En vinur eða kunningi sem þekkir mann er miklu líklegri til þess að fá samúð með manni og taka þetta inná sig. Og það vill maður ekki gera vinum sínum. Það hefur alltaf reynst mér best að tala við ókunnuga, og það er alveg ótrúlegt hvað það getur hjálpað manni mikið bara að koma þessu frá sér, svo ekki sé nema niðrá blað(eða á skjáinn eins og maður gerir hér á hugi.is!!!). Það er greinilega mjög mikið af fólki sem er þunglynt og umræðan um þetta hefur opnast mjög mikið. Ég held að þetta stafi af öllum hraðanum og öllum kröfunum sem þjóðfélagið gerir til okkar og við bara stöndum ekki undir þessu því það er ekki hægt. Allar þessar stereótýpur sem eru búnar til, sem allir eiga síðan að líkjast, en fæstir gera. Þetta fær mann til að hugsa hvort maður sé eitthvað verri en aðrir, en í rauninni er maður það ekki. maður fer bara að telja sér trú um að svo sé. Og fyrir utan það að þá tel ég að skortur á sólarljósi hjá okkur íslendingum sé stór þáttur af vandamálinu. Fólk er nánast alveg hætt að leita inná við, heldur sækist í veraldlega hluti og gleymir að rækta sjálan sig í öllum þessum hraða og stressi og endalausa kapphlaupi.

Fyrra álit

Czar fyrir 24 árum

Sammála, það er vonlaust að tala við vini mína, langt um betra að tala við stelpur um vandamál sín, veit ekki afhverju en þetta er bara svona.

Mér persónulega finnst þægilegt að finna einhvern einnota vin á icq og fá útrás með mín vandmál á þá. Auðvelt og þægilegt.

_______________________

Fyrra álit

HJARTA fyrir 24 árum

Ég held að það sé betra að fara til sálfræðings af því að hann er óhræddur við að spurja mann spurninga og er menntaður í því að hjálpa fólki, þótt að það sé gott að tala við vini sína, þeir taka náttúrulega málstað vinar síns í vandamálum og erfiðleikum og þora kannski ekki að segja það sem þeim finnst af því að þeir eru hræddir við að særa. Hjá sálfræðingi kemst maður að rótum vandans, það er oft mikið að þegar fólk fellur í þunglyndi, það er ekki bara eitthvað eitt sem gerir það að verkum, heldur alveg fullt af vandamálum en það er bara eitt sem fyllir mælinn en hellingur að vinna úr, getur byrjað þegar maður var lítill og er að byrgja ómeðvitað inni. ég hef reyndar aldrei farið til sálfræðings en ég hef mikinn áhuga á sálfræði, en ég þyrfti að fara til sálfræðings til þess að greiða úr mínum málum sem eru alveg trilljón. En það er alltaf auðveldara að ráðleggja heldur en að fara eftir því.
Frjals ég skal gera mitt besta til þess að reyna að lýsa þunglyndi.
Maður tekur ekki eftir þessu þegar þetta er að byrja, maður er bara eitthvað dapur og þreyttur, en svo allt í skellur maður í gólfið, maður fattar ennþá ekki hvað sé að, maður er dapur og finnst allt ömurlegt og eftir því sem maður sekkur lengra því svartsýnni verður maður. Svo verður þetta þannig að þú kemst ekki út úr rúminu, bara meikar ekki að vakna, ef þér tekst að staulast framm þá leggstu upp í sófa eða eitthvað og meikar ekki að fara á klósettið eða að fá þér að borða eða kaffisopa. Þú ferð að einangra þig frá fólki, þorir ekki út í búð við þá hættu að hitta einhvern sem þú þekkir, þér finnst allt sem þú gerir gerast rosalega hægt, heilinn hægir einhvernveginn á öllum hugsunum og hreyfingum þótt að þú sért ekkert að hreyfa hendurnar hægar en venjulega, þér finnst það bara. Þú hættir að hlægja, grætur við minnsta tilefni, hættir að sína svipbrigði þegar þú talar og ef þú sekkur ennþá dýpra þá taka sjálfsmorðs hugleiðingar við, stundum gerist það fyrr. Þú ferð að hugsa að engum þyki vænt um þig, þú sért bara að gera fólki greyða með því að fara. Svo endar þetta þannig að þú liggur nánast í dái, svipuð einkenni en þú ert með fulla meðvitund.
Þannig að ef þið þekkið einhvern sem er með þunglyndi, hugsið um hann, farið heimt til sjúklingsins og takið til fyrir hann, vaskið upp, hann hefur ekki orku í það sjálfur og liggur bara í draslinu og vill sofa. Reyni að draga viðkomandi eitthvað út, það tekst mjög líklega ekki og þá er best að ýta ekki á hann, eða bara vera hjá honum og spjalla eða horfa á video. Látið persónuna vita að þið vitið að þetta sé ekki leti í þeim og fáið hann til þess að fara til sálfræðings, pantið tíma fyrir hann, hann á ekki eftir að gera það og keyrið hann þangað, annars á hann ekki eftir að fara. Þetta er algjört helvíti en það er hægt að laga það, því fyrr því betra.
Kveðja
HJARTA

Kveðja

Fyrra álit

Lois fyrir 24 árum

Þunglyndi er sjúkdómur & stafar af galla í boðefnaflutningi. Oft er ekki nóg að tala við einhvern, heldur þarf líka að grípa inní með lyfjameðferð samhliða samtalsmeðferðinni. Það er eitthvað sem vinur þinn getur ekki kippt í liðinn, heldur þarf sérfræðing til. Sálfræðingar & geðlæknar eru menntaðir í að komast að niðurlögum vandans með því að spyrja sjúklinginn spurninga og því myndi ég segja að það væri betra að tala við sérfræðing en vin, því að sérfræðingar vita upp á hár við hvað þeir eru að fást og eru bundnir 100% trúnaði, á meðan góður vinur, þrátt fyrir að vilja þér vel, getur gert illt verra með vanþekkingu sinni.

Fyrra álit

Wannabe fyrir 24 árum

ég er þunglyndur hommi

Nonni

Fyrra álit

[Notanda eytt] fyrir 24 árum

Thats the spirit wannabe :/

Ég held að Mamma sé besta manneskjan til að tala út um svona mál … þá eða Pabbi

Fyrra álit

Ragman fyrir 24 árum

þunglyndi finnst mér oft vera mjög ofnotað orð yfir það sem mætti kallast að vera “down”.
þó að manni líði illa öðru hvoru, t.d. ef manni hefur kannski verið sagt upp, peninga vandræði eða erfileikar í námi. þó að það hvíli margt á manni þarf það ekki að vera þunglyndi.Alvarlega þunglyndur einstaklingur getur ekki farið frammúr á morgnana því “það er einginn tilgangur í því” fyrir þeim. En marga hversdagslega erfileika má ekki setja undir sama hatt og þunglyndi sem er mjög alvarlegur sjúkdómur.
Að ógleymdu skammdeginu sem hefur óneitanlega áhrif á geðsveiflur fólks. Það er erfitt að vera til, face it.

Fyrra álit

havh fyrir 24 árum

Þunglyndi, þunglyndi, þunglyndi, þunglyndi.
Ofnotað og gjörsamlega misnotað hugtak á Íslandi.
Það eiga allir við sveiflur í lífsklukkunni. Þær eru misjafnlega langar og djúpar hjá fólki og utanaðkomandi aðstæður hafa þar mjög mikið um að segja. Erfið fjármál, ástarmál, samskiptaörðuleikar við fjölskyldu og vini eru hlutir sem allir þurfa einhverntíman að kljást við af mikilli alvöru og þá er fullkomlega eðlilegt að fólk fari ‘niður’. Þetta hefur verið lýst sem þunglyndi hér á Íslandi. Einnig hefur hugtakið skammdegisþunglyndi verið orðað og ég veit ekki hvað. Samkvæmt þessu þá fá sennilega 100% einstaklinga einhverntíman þunglyndi á ævinni.
Þetta er BULL.

Þunglyndi er einsog Lois benti á hérna er sjúkdómur, grafalvarlegur, sem orsakast að mestu leiti af göllum í boðefnum til heilans. ‘Skemmtilegasta’ lýsingin sem ég hef á þessu er að það er svipað og þegar fólk er að lenda í packet-loss-i í tölvuheiminum. Allar upplýsingarnar komast einfaldlega ekki til skila.
Utanaðkomandi aðstæður spila síðan mjög mikið inní viðkomandi sveiflur, sem eru venjulega lengri og dýpri en hjá venjulegu fólki. Niðursveifla getur staðið í fleiri mánuði hjá fólki sem þjáist af þunglyndi.
Ein af leiðunum til að laga utanaðkomandi aðstæðurnar er að leita til sálfræðings/geðlæknis til að finna orsakir utanaðkomandi aðstæðanna, en samskiptabrestinn í líkamanum verður bara lagaður með lyfjum, því miður.
Samskiptabresturinn lagast síðan ekki alltaf og getur það leytt til þess að þunglyndissjúklingar þurfa að vera á lyfjum allt sitt líf eða að læra að lifa með samskiptabrestinum.
Þeir sem velja seinni kostinn þarnast vissrar hjálpar því mjög erfitt er fyrir einstaklinga að átta sig á eigin sveiflum og þarf því oft að benda þeim á hvað er að ske.
En það sem skiptir mestu máli í þessu öllu er að einstaklingurinn sem þjáist af þunglyndi samþykki það að hann sé veikur og sé meðvitaður um ástand sitt.

Kveðja
havh

Fyrra álit

Rómantík

Rómantík

Ofurhugar

Stjórnendur

Hverjir eru inni

Greinar

Þunglyndi , spurningar.

Dýr

Dægurmál

Fræði

Leikir

Lífið

Lífsstíll

Margmiðlun

Menning

Skjár

Sport

Tónlist

Tækni

Vélar

Hugi