Gott hjá þér. Ég er líka drullu öfundsjúkur útí hana. Í hvert skipti sem að ég minnist á tónleikana verður mamma brjáluð. Hún hatar Kiss. Samt fór hún á tónleikana. Því að á tímabili fanst henni þeir ekki svo slæmir. En þegar ég fór að þekja herbergið mitt í kiss plakötum og myndum, og henda Kiss köllum, og Kiss safndrasli, uppá hillu. Og fór að fylla allar skúffur af Kiss myndasögum, vinyl plötum og teikningum, og hengja Paul Stanley gítarinn minn uppá vegg. Og fór að spila kiss í botni alla daga, þá fór hún að hata þá meira og meira og meira með hverjum deginum, og það sem mér finst fáránlegt er það að henni finst þess ekkert virði að hafa farið á þá. Hugsa sér, Henni finst paul Stanley ljótur og hún dansaði við hann. það eru örugglega fullt af gellum úti í heimi sem myndu fórna sér fyrir að fá að dansa við Paul Stanley. Ég meina, ég myndi gefa líf mitt fyrir það að fara á Kiss tónleika. Því að það er svo mikils virði fyrir sumum sem fá aldrei að sjá þá. En aðrir hafa séð þá sem finst þess ekker virði.
ps. fyrir svona 4-5 mánuðum sagðist þú hata mig fyrir það að hafa ætlað að skella sér á Kiss tónleika í Wisconsin. Ég fór aldrei á þá. Hataru mig samt eða?