Lausleg þýðing sem eg gerði á sjálfsmorðsbréfi Kurt Cobain.


Til Boddah
Mælandi með tungu reynsluríks kjána sem augljóslega vildi frekar vera geldur, barnalegur nöldrari. Þetta bréf ætti að vera nokkuð auðvelt að skilja.
Allar viðvaranirnar frá pönk rokk 101 stefnunum gegnum árin, frá mínum fyrstu kynnum við þær, skulum við segja, siðferðislega margslugnar með sjálfstæði og fagningar samfélagsins hafa reynst allar sannar. Ég hef ekki fundið sömu löngunina við að hlusta á líkt og að skapa tónlist með lestri og skriftum í mörg ár núna. Ég finn til meiri sektarkenndar, meir en orð fá lýst.
Sem dæmi þegar við erum baksviðs og ljósin slökkna og brjálæðisleg öskur mannfjöldans byrja, það hefur ekki þau áhrif á mig eins og það hafði á Freddie Mercury, sem virtist elska það, naut ástarinnar og dýrkunarinnar frá mannfjöldanum sem er eitthvað sem ég gjörsamlega dáist of og öfunda. Staðreyndin er sú, ég get ekki blekkt ykkur, ekkert af ykkur. Það er einfaldlega hvorki sanngjarnt gagnvart mér eða ykkur. Versti glæpurinn sem ég get látið detta mér í hug er féfletta fólk með því að gera mér upp og látast sem ég sé að skemmta mér 100%. Stundum finnst mér eins og ég ætti að hafa klukku til að stimpla mig inn áður en ég geng á sviðið. Ég hef reynt allt sem í valdi mínu stendur til þess að meta það (og ég geri það, Guð, trúðu mér, ég geri það en það er ekki nóg). Ég met þá staðreynd að ég hef snert og skemmt fullt af fólki. Ég hlýt að vera einn af þessum sjálfsdýrkendum sem meta hlutina eftir að þeir eru horfnir. Ég er of viðkvæmur. Ég þarf að vera örlítið tilfinningaminni til að endurheimta ákafann sem ég hafði sem barn.
Á okkar síðustu 3 ferðum, hef ég fundið fyrir meira þakklæti til allra þeirra sem ég hef þekkt persónulega, og til aðdáenda tónlistinnar, en þó svo kemst ég ekki yfir vonbrigðin, sektina og samúðina sem ég finn hja öllum. Það er gott í okkur öllum og ég held að ég elski fólk einfaldlega of mikið, svo mikið að það geri mig fjandi hryggan. Litli sorgmæddi, viðvkæmi, vanþakkláti, Fiskur, Jesús maður. Því nýturu þess ekki bara? Ég veit það ekki!
Ég hef það gott, mjög gott, og ég er þakklátur, en frá sjö ára aldri, hef ég orðið hatursfullur gagvart öllu mannkyninu í heild. Aðeins vegna þess að það virðist svo auðvelt fyrir fólk að umgangast aðra sem hefur samúð. Aðeins vegna þess að ég elska og vorkenni fólki of mikið áætla ég.
Þakka ykkur öllum frá botni míns brennandi ógeðslega maga,
fyrir bréfin ykkar og umhyggjusemina gegnum árin. Ég er of óstöðugur, þunglyndur elskan! Ég hef ekki ástríðuna lengur, og munið, það er betra að brenna út en hverfa á brott.
Friður, ást, samúð.
Kurt Cobain

Frances & Courtney, ég verð var við breytingarnar.
Haltu áfram Courtney, fyrir Frances.
Fyrir líf hennar, sem verður svo miklu betra án mín.
ÉG ELSKA YKKUR, ÉG ELSKA YKKUR !