Snilldar diskur eftir snilldarband, mér finnst þetta þeirra besti diskur ásamt Black Album og Ride The Lighting

Ég biðst afsökunar á þessum villum sem ég gerði með upplýsingar um Kirk og það allt saman en ég var að treysta á það sem vinur minn sagði mér þannig að SORRÝ :-)

Þú segir að Metallica sé píkupopp og segir “Creed er snilld”?
Ja svei.
Ef þú ert að halda því fram að Creed séu þyngri en Metallica má ég þá benda þér á það að hlusta á fyrstu 4 breiðskífur Metallica og svo dæma….

fan er bara á einhverju sýrutrippi, og bið ég fólk um að hunsa hann algjörlega, því hann gerir sína hljómsveit (Creed) að algjöru athlægi með að miða hana við Metallica.

En að gagngrýninni! Í fyrsta lagi var Kirk orðinn gítarleikari Metallica rétt fyrir upptökur á Kill 'em All.


Lagalisti:

Battery: Þetta lag er bara algjör snilld. Þetta intro á diskinn er með ólíkindum flott, og vel spilað og flottur klassískur og frekar melódískur fílingur í því. Þetta er snilldarbyrjunarlag, og er í alla staði frábært lag. Byrjar rólega, eykur hraðann, og verður frábært lag, sérstaklega ef hlustað er við háan hljóðstyrk.

Master of Puppets: Jæja, hérna erum við komnir að besta lagi plötunnar að minu mati, og einu af besta lagi Metallica. Þetta lag er flott frá byrjun til enda. Byrjunarriffið er með ólíkinum flott, og fann meistari Kirk það út, þegar hann var að steikast með vinum sínum þremur, og hann var eitthvað orðinn þreyttur, hækkaði magnarann í botn, hækkaði distortion í botn, og samdi þetta á staðnum. Hinir voru að vonum hrifnir, og þarna kom kveikurinn að Master of Puppets. Eftir byrjunarriffið kemur mjög flottur kafli, og svo söngur. Eftir um 4 min. af laginu, skiptir það um hraða, og verður að snilldarrólegu lagi, sem verð ég að segja, við háan hljóðstyrk, eitt það flottasta sem ég hef heyrt. Síðan sér náttúrulega James um sólóið góða. En stuttu seinna tekur Kirk við, með öllu hraðara sólói. Þess má einnig geta, að þetta sóló er talið vera #39 af allra flottustu gítarsólóum sem samin hafa verið.
Einnig bið ég fólk um að taka vel eftir textanum, og pæla í honum aðeins, en þetta er algjör snilldartext frá upphafi. Frábært lag !!

The Thing That Should Not Be: Þetta lag er mjög flott í byrjun, með alveg snilldarriffi og spiluninn í hæsta gæðaflokki. Textinn er líka mjög góður og vel saminn. En í endann hættir laginu til að vera eilítið þreytandi, og fer maður svolítið að hlakka til næsta lags. Samt sem áður, mjög gott lag, þó ekki í sama gæðaflokki og hin t.d. Master of Puppets, Orion og fleiri á þessum disk.

Welcome home(Sanitarium): Þetta lag er rólegt í byrjun, og verður síðan þegar líður á lagið hratt og grípandi lag. Ég er ekki alveg sammála greinarhöfundi, um að það séu of mörg sóló í þessu lagi. Fyrir minn smekk, þá fæ ég aldrei nóg af gítarsólóum eftir Metallica. Þetta lag er með betri lögunum á þessum disk, og finnst mér algjör skylda að hlusta á þetta í háum hljóðstyrk.

Disposable Heroes: Þetta er keyrslulag út í gegn, og finnst mér það vera með þeim slakari á þessum disk, þó svo að gítarleikurinn sé tær snilld í þessu lagi. Þetta er gott lag, en þó ekki í sama gæðaflokki og þau betri á þessum disk.

Leper Messiah: Jæja, þá erum við komin á eitt af bestu lögunum á disknum. Þetta lag er ekki eins öflugt og mörg önnur hér, en það er samt sem áður hin mesta snilld. Þetta er svona lag, þar sem ég get séð þá Metallica-liða vera í skúrnum að “jamma” bara með gítarana í botni og allt í kexi. Frábært lag, og með þeim betri á disknum.

Orion: Þarna erum við komnir að lagi sem Cliff Burton heitinn setti saman. Þetta lag er ekki eins öflugt og nein af hinum lögunum af disknum, en er þó að mínu mati, næstbesta lag disksins. Þar á í hlut snilldarlega útfærður hljóðfæraleikur. Þetta er eitt af þessum instrumental lögum sem var fastur liður á þeirra fyrri diskum (Pulling teeth, The call of Ktulu, Orion, To Live is to Die, þó það sé eilítið talað í því lagi, telst það samt undir instrumental lag). Þetta er eitt af þeim betri sem maður getur alveg gleymt sér við að hlusta á.

Damage Inc.: Hérna erum við komin að lokalaginu á disknum, og vildu Metallica-liðar hafa lokalagið, lagið sem diskurinn átti að kveðja hlustandann, eitthvað öflugt og grípandi. Byrjunin byrjar ekki á gítareffecti, heldur er þetta bassi, og hér sést eins og oft áður hefur verið sannað, að Cliff Burton var algjör snillingur á sitt hljóðfæri, og verður hans ætíð minnst sem slíks. Eftir bassaintroið, tekur við grípandi, þungur og hraður gítartaktur sem er mjög vel valið lokalag að mínu mati.

Master of Puppets er að mínu mati besti diskur þeirra Metallica menna, ásamt Load og …And Justice For All. Ef menn hafa hingað til látið þessa plötu farið fram hjá sér, ráðlegg ég mönnum, sem hafa áhuga á þungarokki, og bara tónlist almennt, að kynna sér þetta snilldarverk. Sem sagt afurð, beint og ferskt úr smiðju Metallica, þó svo að það séu nær 20 ár síðan verkið kom út, og má segja að það eldist mjög vel :D

Topp 5:

Master of Puppets
Orion(instrumental)
Welcome Home(sanitarium)
Leper Messiah
Battery

Takk fyrir mig.

fan, þú setur svartan blett á Creed með þessu commenti, þó svo að mér líka ágætlega við Creed (þá sérstaklega My Own Prison) þá sé ég enga ástæðu til að skíta yfir Metallica!

HEY!

fan , þú ert bara píkupopps “fan” sko, creed er samt ágæt, en metallica OWNAR creed feitann

það er alveg rétt…frábært lag og góður texti. Góð ádeila á stríðsrekstur!

Þú ert ekki sérstaklega djúphyggin fyrst þú ert með fordóma fyrir Metallica. Mér fyndist ekkert að því ef þér fyndist hljómsveitin ekki góð EFTIR að þú væri búin að hlusta almennilega á hana. Ef þú ert hinsvegar búin að heyra annarra manna álit og vera sammála því án þess að vita rassgat um það, þá ertu ekki að sannfæra neinn.