Til: Supernova

Sánd / 4.tbl / Júlí 2000 - plötudómar:

Jeff Buckley
Mystery White Boy **** (4 stjörnur af fimm)
-Tónlist hans mun lifa!

Hinn ótrúlega hæfileikaríki Jeff Buckley átti alltof stuttan feril sem tónlistarmaður og söngvari, en hann dó í hörmulegu bílslysi 1997, aðeins 31 árs að aldri. Síðustu tónleikar hans voru viku áður. Þessi tónleikaplata inniheldur upptökur frá tónleikaferðalagi sem hann fór í 1995-1996, í kjölfar plötunnar Grace. Ég hafði ekki hlustað mikið á Jeff Buckley þegar ég fékk diskinn með honum í hendur. Þegar ég byrjaði að hlusta sá ég eftir því að hafa ekki kynnst tónlist hans fyrr og það er víst að ég verð næstu daga að ráfa um á netinu og í plötubúðum að leita að öllu sem hann sendi frá sér. Það er langt síðan ég varð fyrir þvílíkri upplifun. Hinn ángurværi söngur Buckleys lætur mann fá gæsahúð og þú síast inn í nýjan heim stórra tilfinninga sem hríslast um í manni. Þótt hann hafi ekki mikla rödd og söngur hans ekki beint fallegur sem slíkur er raddbeiting hans svo sérstök og flott, að það á sér engan sinn líka. Söngur hans er blanda af söngvara Radiohead, Jim Morrison og Edith Piaf. Hann ferðast fram og til baka á tónstiganum á mjög svo sérstakan hátt. Stundum er eins og sálin gráti í gegnum söng hans. Það kemur fram í texta í plötuumslaginu að hljómsveitarmenn Buckleys áttu aldrei von á því spila lögin á sama hátt tvisvar. Þetta sýnir hversu skapandi listamaður hann var. Lögin á plötin eru aðallega af plötunni Grace, þau eru bæði þunglyndisleg gítarrokklög og róleg lög sem minna mann dálítið á The Doors. Hvert og eitt lag hafur sinn sérstaka söngstíl þótt í rauninni þó í rauninni séu þau mjög svipuð. Það er kannski lag númer 7 “Eternal life”, sem sker sig dálítið úr. Það er heavy metal, pönk rokklag, þar sem Buckley fer hamförum í ótrúlegum öskrum. Síðasta lag plötunnar er“ Halleluja” eftir Leonard Cohen, sem hann fer afar vel með, á sinn eigin hátt. Jeff Buckley var fyrir þá sem vildu heyra eitthvað sérstakt og öðruvísi en niðursuðupopp nútímans. Þótt Buckley sé allur mun tónlist hans lifa áfram.

———-
Mér hefur nú aldrei fundist 4 stjörnur vera slappt… og þessi dómur er mjög jákvæður. Ekki nema þú sér óánægður með að hann hafi ekki fengið fullt hús? Misstirðu kannski bara álitið á öllu blaðinu einungis út af því? Well, úff, ef maður má ekki dæma plötur lengur og gefa þeim æðislega dóma, og lenda í því að hundruðir manna missi algjörlega álitið á blaðinu aðeins út af því að uppáhaldshljómsveitin eða tónlistarmaðurinn þeirra fékk ekki topp-klassa einkunn einum plötudómi, þá er bæði ansi veikur grundvöllur fyrir því að gefa út tímarit hér á landi og engin grundvölur til að hafa eigin skoðanir.