Sunnudagskvöldið 4 Júlí og klukkan var 18:00, ferðin að Egilshöllinni til að sjá Metallica var nú hafin og keyrt var frá Vesturbænum..

Ég stóð fyrir utan um stund og beið eftir manneskju og rakst þá á aðra manneskju sem slóst með í för, svo var haldið í röðina, inn var komið og í þann mund voru Mínus að byrja að spila og horfði ég á þá með góðum félagsskap, ég var ekki alveg farinn að kveikja á perunni um að ég væri að fara að upplifa merkasta áfanga lífs míns, fyrir utan að fæðast þ.e.a.s, en svo kom að því að guðirnir stigu á sviðið og byrjuðu á Blackened, þ.e.a.s eftir Ecstacy of gold sem er einskonar intro á tónleika hjá þeim, ég hélt að múgurinn myndi ærast, og svo fór, það varð allt vitlaust og stemmningin rauk upp eins og auga væri blikkað.

Þetta kvöld var alveg hið besta sem ég hef upplifað og er mér nokkuð sama um hitann sem myndaðist í húsinu, stemmningin, tónlistin og múgurinn gerði þetta kvöld svo eftirminnilegt að ég mun aldrei á mínu æviskeiði gleyma því, sérstaklega mun ég þó minnast þess þegar þeir tóku lög á borð við One og Nothing else matters, því þá risu hárin og ég viðurkenni fúslega að ég hafi felt gleði og geðshræringar tár því upplifunin var þvílík þar sem ég tel One vera eitt mesta snilldarverk í sögu tónlistar.

Þetta væri ég til í að upplifa aftur og það helst oft og mörgum sinnum.

Ég vil þakka þeim sem að þessum tónleikum komu, múginum sem hélt stemmningunni í hámarki og að sjálfsögðu guðunum sjálfum í Metallica fyrir besta kvöld lífs míns á mínu 20 ára æviskeiði og vona svo sannarlega að þeir komi aftur til landsins