Tréð Eitt lítið lauf á háu tré sem heldur því svo öruggt sé, heiminn stóra horfir á, ósköp er þar margt að sjá. Og litla laufið stolt og glatt dafnaði svo ósköp hratt, er öruggt horfði heiminn á, stóra trénu sínu frá. Tré, ég sé þér þykir vænt að bera lítið lauf svo grænt, en litla laufið einnig sér að heilsa þín æ versnandi fer. Nú hver grein þín er grá og dauf og visnað er hvert einasta lauf og ræturnar upp úr mold og grundu, því þú fellur nú á hverri stundu. Þú verndaðir og hélst mér hátt...