Í vöku þig geymir hugur minn þjáður saknaðar eldur og óvissan kvelur Sekk dýpra sofandi, þó sálumessu kveð Í heitustu þrá er nokkur hefur séð Fyrir augnatillit fórnfús sáluna sel ástarþrá í firringu, á örvæntingu el Stolinn minn hugur, svo sterk eru öflin Ég mun aldrei hverfa á heimkynna slóð Bjó þó þar áður, svo saklaus, svo góð En nú er ég villtari, svartari, syndug en sekur þó saklaus uns sekt er sönnuð Týnd eru sporin, ég mun ekki leita í fjarska er líf mitt taflborð án reita