'Eg treysti þér elskaði og dáði og þú brenndir þig inn í mitt brjóst 'Eg sagði þér allt en traustið var vallt því þú snérir þér undan og hlóst

ýmindin hrynur er ég opna mig aftur berskjölduð, brotin og óbætanleg 'I sálu, huga og hjarta mér drynur þessi þráláta spurning… …hvernig fer? beint eða bogið satt eða logið ég vildi þig aldrei hvert eð er…

Þú sljóvgar Þú sefar, eitrar og lýgur Tálsýn þín ávallt á sál mína flýgur 'A rökhugsun, gáfur og eðli mitt leggst blekkingin bugar og dómgreindin bregst 'Ahrif þín auka vægi vandans Þú ert á efa uppfinning fjandans ———————————————— endilega segið skoðanir ykkar á ljóðinu…

ónýtar tilfinningarnar visna innra með mér og munu aldrei líta dagsins ljós Öll sár mín opnast og berskjölduðu hjartanu blæðir út Ekkert eftir nema tómir líkamarnir -úrgangar úr holdi og blóði ———————————————— —————— hehemm…eitthvað þunglyndisljóð sem ég samdi þegar ég var 17 eða 18 ára…veit ekki hvort þið fattið það, endilega segið skoðanir ykka

Dansandi um í tilgangsleysi Ákvað að gefa dauðanum tækifæri Sparkaði Adam kláraði eplin vafði höggorminum utan um sig

Andlitið lamað af kulda Fann hvernig hver einasta taug skalf og titraði undir klakagrímunni Óttaðist að hún myndi bresta Eftir að hann hvarf út og lokaði hurðinni hrundi gríman í þúsund mola Hún er enn að reyna að raða brotunum saman Reynir að finna út mynd sem hún er sátt við

You are no different from the others You are not the one suffering You are not the one being ignored You are not the saint you acclaim to be You are always crying for sympathy You are always crying for love You are always crying for admiration and you never get enough You bath in your own made up misery and you want me to do it to You live in your own world of make believe sufferings and I´ll always have to be there No time for happyness No time for joy You´ll endlessly grovel in your fake...