Maður nokkkur bjó í ryk legri torkennilegri og vægast sagt ill búandi íbúið. Íbúðinn var lítil og þröng en var 2.hæðir,sérstakr, Þetta klöngraðist þó gamli maðurinn á hverju kvöldi en tók þó hvert skref fyrir sig. Loksins um kvöldið komst hann uppí rúm og lagði sig. Til hvers að lifa ,hugsaði hann. TIL HVERZZZZZZ!!!!!!!!!!!!!!!!! Hann lagðist niður þó og náði að róa sig og hóf að dreyma. Hann var staddur niður í bæ að labba og hitti vini sína. “Sælir verið þið” sagði hann“(BÍP) þoli ég ekki...