Þungur ilmur af blóði dimmrauð skref í hvítri mjöll Eitt einasta líf dauðanum gefið í svörtu myrkri Örvæntingarfull sál fordæmd að eilífu í eigin hjarta Eftirsjá sem tærir lítill engill sem grætur í huga hennar … Köld eru beinin er hvíla nakin og hvít í faðmi hennar Brostin eru augun og tár frjósa á vanga Í hinsta sinn … Ein einasta sál sem að eilífu vakir yfir litlum beinum í kaldri gröf

Tilfinningin er djúpstæð og vel falin en geislum hennar stafar um alla sál mína og þú sérð þeim bregða fyrir í augum mínum áður en ég lít feimnislega niður Niðurlút loka ég augunum og bíð nú veistu allt, ætlar þú að yfirgefa mig eða getur þú skilið og samþykkt, hefur sál þín svar við minni þrá? Löngun mín brennir mig og ég titra þú átt traust mitt allt en ég vil gefa meira gætir þú með gleði þegið gjöfina mína, heilagasta valdið yfir undirgefinni stúlku?

There is a girl who is never on your mind some girls you remember but she isn't of that kind. She is shy and so afraid of rejection, that she never expresses her need for your affection Her heart is burning though her eyes are cold and inside her young body her spirit is growing old. She is a prisoner of a confused and messed up mind, not daring to search her soul, afraid what she might find. She doesn't really bother you but she's not someone you miss and her touch is as forgettable as her...

Úff púff… Það er greinilega ekki auðvelt mál að eignast kettlinga! Eftir miðnætti í gærnótt þá virtist sem allt væri að fara í gang hjá Snældu kisunni minni. Líknarbelgir, vatn og slím fóru að birtast og átti ég þá ekki von á öðru en ég yrði orðin kettlingaamma áður en dagur rynni. En svo fór nú ekki. Eftir miklar rembingar, más og blás var bara allt í einu allt stopp og kisa varð hin rólegasta á ný. Mér leist ekki á blikuna þegar 2-3 tímar höfðu liðið í þessu kæruleysi svo að ég hringdi í...

Ég stend á barmi örvæntingar minnar og öskra ást mína út yfir landið sem ert þú Ég vil að jörðin skjálfi og jöklar bráðni renni sem heit tár niður fjallshlíðar tár grátin vegna mín En jörðin hreyfist ekki kaldur vindurinn frystir tár mín ég hnipra mig saman og bíð endalokanna Ég á ekki heima hérna lengu

Dirty running water in the cold bathroom Filling up a bathtub with a thousand cracks The smell of sadness and desparation lies in the air A shiny new razorblade on the sink In the morning a tired woman has found peace Given herself to the numbness of death Empty eyes open below the red water See not the horrified child scream.

Litla stúlkan leit alltaf upp til pabba síns því hann var stór, sterkur og myndarlegur. Þegar pabbi kom heim úr vinnunni kyssti hann mömmu á munninn og hún varð glöð, hún brosti og bar matinn á borð. Litla stúlkan sat og horfði brosandi á þegar pabbi og stóri bróðir léku sér í fótbolta í sólinni í stóra garðinum bak við húsið Litla stúlkan leit upp til pabba síns Þegar hann lét hana krjúpa við fætur sér og fyllti munn hennar af beiskum vökva Litla stúlkan leit upp til pabba síns þegar hann...

Manstu ennþá þetta kvöld Þegar við leiddumst í myrkrinu Ég man Nú geng ég ein í rigningunni Og þú ert fjarlægur Ég sakna Eitt sinn straukstu hár mitt í nóttinni Núna ligg ég ein og veit af henni í faðmi þér Ég þrái Þú gafst mér engin loforð En hélst mér þétt að þér þegar ég grét Ég elska Elska og elska og elska til einskis

Börn ástarinnar lífið er svo endanlegt þú deyrð ég dey en núna þegar ég elska þig þá brosi ég því þú gafst mér heiminn kannski varir ekkert að eilífu en það er allt í lagi því þú ert hérna og núna má ég halda fast í þig en ég sleppi þér því ef þú elskar mig þá kemurðu aftur til mín ég ætla ekki að halda í þig aðeins standa þér við hlið ég á þig ekki og þú átt mig ekki eilífðin á okkur bæði því við erum börn ástarinna