Ég hef aldrei fundið mig í Íslensku mannlífi. Snemma á lífsleiðinni var ég dæmdur til þess að verða útundan, skoðanir mínar skiptu ekki máli, ekkert sem ég sagði var talið merkilegt og ekkert sem kom frá mér var fyndið frá mér nema þá kannski aumkunarverðar tilraunir til þess að reyna lyfta áliti fólks á mér upp á hærra plan. Þær tilraunir voru náttúrulega kæfðar í fæðingu. Seinna meir þegar fólk varð eldra og nennti ekki lengur að pæla í furðufuglum eins og mér gat ég loksins labbað í friði...