Svefn, hann er ógeðslegur, svefn er hlutur sem að er ekki nauðsynlegur en er þröngvað upp á okkur frá fæðingu, eins og trúarbrögð, og finnst mér báðir hlutirnir vera fáránlegir. Það er alveg skiljanlegt að vilja sofa þegar að maður er lagður í einhverja vöggu og maður hefur ekkert betra að gera en að horfa upp í loftið og á einhverja rimla, sem að ég hef aldrei skilið, er gott að láta barninu líða eins og einhverjum tukthúslima? Held að það sé ekki eðlilegt, vona það allaveganna. Aftur að...