Dauður og grafinn, í eigin ælu, fortíðin löng, í þverrandi sælu, bokkan, mín eina vinkona sanna, bakkusinn að sál mína kanna. Í gleði og glaumi liðu árin, hönd í hönd, gleði og tárin, ofurástin á bokkunni góðu, óx og óx, dag frá degi. Ljósið hvarf í brennivíns móðu, augun sokknu í myrkrinu glóðu, púkar og árar á öxlini sátu, “drekktu” hvísluðu þeir, “drekktu” Í ræsinu ligg ég fullur og skitinn, rænulaus af bar-rottum bitin, ég sál mína Lúsífer seldi, féll fyrir bakkusar hendi. Konny 22.10.01.