Ókei, ókei, ég veit. Nafnlaust. Harmakvein og háðskar glósur, hatrið hefur tök á mér. Aldrei aftur skal ég vakna alein upp í heimi hér. Gegnum daginn gleðisnauðan get ég ekki þraukað meir, hugs´um ekkert nema dauðann, veit að fljótt minn hugur deyr. Andskotann ég óttast ekki, vít´er ekkert verr´en hér. Ég er þegar föst í hlekki…