Að játa syndir sínar er að glata sálu sinni og að gráta í húmi nætur er breiskleiki karlmansins. Hvirfilbilu næturinar hristir hús sálarinnar, hann saknar bróður síns fær martraðir í svefni og vöku svitnar og grætur. Ruglinglegar hugsanir hverfa út í burskan og koma aftur.