Vitiði hvernig það er að hafa elskað einhvern? Elskað, átt og misst… Og það mörgum árum seinna, haft aftur í höndunum og orðið að sleppa… Það að velja og hafna er stundum svo erfitt, því það greinir svo lítið á milli rétts og rangs… Hvernig vitum við hvað er það rétta sem við gerum? Eða það ranga? Við getum það ekki, til þess höfum við dómgreind, til að reyna að velja það besta hverju sinni. Stundum er sagt að við vitum ekki hvað við áttum fyrr en við missum það, og oft á það svo sannarlega...

Mér langar að segja ykkur aðeins frá fyrstu ástinni minni, hvolpaástinni Ég var 15 þegar ég sá hann fyrst, Guð hvað hann var sætur! Hann var jafn gamall mér! Þetta var svona skot við fyrstu sýn! Við vorum að vinna saman, fyrir jólin. Reyndar vorum við að vinna með mörgum öðrum krökkum, og meðal annars annari stelpu sem ég veit að var eitthvað að spá í honum líka! En ég náði mér í hann! :) Við spjölluðum mikið saman í vinnunni, og í pásum og matarhléum fóru flestir krakkarnir út í strætóskýli...

Ég er í smá vandræðum, er nýbyrjuð með strák, og hann á afmæli! Auðvitað segir hann að ég eigi ekki að gefa sér neitt, en maður verður samt að gefa eitthvað smá, er það ekki? Hvað gefur maður karlmanni sem maður er búinn að vera með í 3 til 4 vikur? :/ Hjálp! :)

Jæja, núna stend ég á þeim tímamótum í mínu lífi að ég er búin að eiga bíl í 3 og hálft ár og hann er svona við það að gefa upp öndina! Það er nánast allt búið að bila sem hægt er að bila og svo lenti ég í því að kona keyrði inn í hliðina á mér fyrir tveimur vikum síðan, en ég var þó í rétti! Sem sagt bilaður bíll og klesstur!! Og ég er í þeim vandræðum að ég veit ekkert hvað ég á að gera við bílinn minn!! Tryggingarnar vilja helst kaupa bílinn, en ég er búin að hóta að berjast til seinasta...