Jói kantrí hökkti eins og strengjabrúða í gegnum herbergin á húsinu hans afa gamla, “je minn eini, hvernig komst ég í þessu jakkaföt”, hugsðaði Jói, Hann mundi ekkert eftir því hvernig hann komst í þessi bláu diskóföt. Bláa diskóljósið hékk sem fastast utan um höfuðið á honum. “Einhvernveginn hlýt ég að geta komist inn í ráðhúsið” hugsaði það. Það leitaði, á þann hátt sem er villimannslegur, að útgangi á húsinu hans afa gamla. Á meðan lá seppi gamli úti í bílnum hans Jóa, Seppi hafði verið...