Bolla var hundur sem ég átti, blanda af pointier og íslenskum og mjög falleg með yndislegan hvítan og brúnan mjúkan feld og fallegustu augu í heimi. Hún var alveg rosalega góð og bara eiginlega draumahundurinn, hlýddi manni, elskaði mann útaf lífinu, huggaði mann þegar manni leið illa og lúllaði alltaf hjá mér því að ég var svo myrkfælin… Ég skildi hana einu sinni eftir fyrir utan bókasafn í Hafnarfirði en þegar ég var komin út var hún horfin. Ég leitaði og leitaði og hélt að hjartað mitt...