Hví situru kyrr í huga mér? ég hef sagt þér að fara, líkt og þú sagðir mér að fara. Hvað viltu mér? Taktu vonina með þér, þangað sem þú fórst. Hvað get ég gert til að gleyma þér? Ég vil ekki svara þér! Eins og þú svarar mér ekki. Hættu að brosa, hvað er svona broslegt? ekki raunveruleikinn, það veit ég. Ekki hlæja, það lætur mig tárast, því þennan hlátur tókstu frá mér.

It's always the same old same, why is the life so fucking lame? Is it just so? Soon it's my time to go and all of my life was a piece of shit. Why to bother to live and die? Pretending to be happy but inside I cry! Now, I won't wipe this tear now, I will face my fear, stop this never ending sorrow. Kill me now Don't ask how Don't ask why I want to die. Emptyness and darkness takes over me, I guess this end is ment to be. Too much pain, too much sorrow, I guess there will be no tomorrow. Kill...

Fire, boom, end of world. Fire, boom, waiting hell. What can I do to kill the time? What can I do? Just waiting to die? Fire, boom, another one? Fire, boom, should I try? If I jump? will it work? Will I fall straight to hell or can I fly? No fire, no boom, nothing more. No fire, no boom, not so far. The earth is moving towards me fast, I feel like I can touch the sky. No fire, no boom, no body just a soul, No fire, no boom, no fear, just blank. My pain is gone, just went away, I leave this...

Ég mun ei gleyma okkar stundum, leynilegum ástarfundum Er við vorum ein og sólin skein, ég man hvað ástin var hrein. Þú varst sú eina sem ég vildi, þú sú eina sem mig skildi. Framtíðin virtist svo óhemju björt, loks var hún ekki mér svört. En nú er þetta allt saman breytt, lífið sama og ekki neitt. Nú verður ekki aftur snúið, því nú er líf mitt búið. Nú ligg ég hér í þangi og þara, á hverjum degi mig langar að fara, skríða á land og fá þig að sjá, þitt ljósa hár og augun blá. Ég salta sjóinn...

Blóð lekur í myrkri af ókunnugum höndum. Líkið fellur niður á jörðina hrátt. Maður hleypur burtu, hverfur inní myrkrið. Líkið liggur eftir á jörðini autt. Tár falla í kirkju, gnístir í tönnum. Líkið sekkur niður í jörðina djúpt. Maður gengur laus með bros á vörum. Líkið grætur niðri í jörðini, ósátt.

Þú varst sól lífs minns, hjarta líkama minns, ástæða hamingju minnar. Samheitið við ást en andstæðan við hatur. En svo breytist allt, hvítt varð svart og svart varð enn þá svartara. Allt varð dimmt. Þú ert martröð drauma minna, tár sorgar minnar, verkir sálar minnar. Andstæðan við ást en samheitið við hatur.

Keðjur reyna að kyrkja mig, vírar reyna að skera mig, ólar niður binda mig, myrkrið er að kjæfa mig. Örlítir von mun bjarga mér, örlítil von mun hjálpa mér, Sú örlitla von um betra líf, sú örlitla von, ég mun hefna mín. Hlátur,köll,spörk, fljúgandi hlutir í höfuð mitt. Hlátur, öskur, högg, brennandi hlandið særir mig. Hvað gerði ég, hvað gerði ég? Því hataru mig svo? Þú meiðir mig, þú meiðir mig, mín bein brotna brátt! Loftið minkar æóðum, endalokin nálgast hratt. Blóðið flæðir úr mínum...