Vinurinn Ég átti eitt sinn vin, vin sem vissi allt. Um jörðina, fólkið og mig. Ég og vinur minn gegnum fjöll, klyfum vandamál, syntum sorgir, og syrgðum ást. Ég átti eitt sinn vin sem ég vissi að yrði alltaf þar við lékum okkur til sólarlags og þá við dreymdum hvorn annan. En nóttin leið og vinur minn kvaddi Ég sá hann hlaupa burt. Ég hélt ég sæi hann næsta dag, en hann kom aldrei aftur. Afhverju? Veit ég ekki. En alltaf stend ég hjá sama steini og bíð, bíð eftir honum. En núna eldri er, og...