Sem ég væri Kirka, lokkaði ég þig inn í ástarhringinn minn. Þú maðurinn sem undir barnslegri einlægninni, með blikandi augu, heillaðir mig með fágaðri framkomu. gekkst nær mér, yfir línuna, og inn í hringinn. Þar sem Þitt sanna eðli kom í ljós. En vegna að þú skynjaðir -vissir að ég vildi -og knúði fram meiri dýpt. Dýpt í okkur. En vegna ótta þíns hæddistu að mér… þú hæddist að okkur. Óþjálfaður og ómeðvitaður seiður minn lokkaði andstæðu þína fram, -andstæðu fullkominnar blíðu. Grimmd...