Bessi drekkur og drekkur, spírinn niður háls hans rennur, í magann fljótt sekkur, gegnum dimm augun ber, busastelpu að skemmta sér. Bessi hægt eltir telpu hún hann ekki sér, að húsasundi komin hér tátan og hann eftir fer Bessi stúlkuna ber. Stúlkan kyssir götuna, blóðið endurspeglast í tunglskininu máninn er blindur í nótt, stúlkan reynir að sleppa, ekki fyrr en ég fæ mitt. Bessi elskar valdið, hann elskar sorgina, hann elskar borgina, bláu augun öskra nei, svörtu augun öskra já. Stúlkan...