Ég lít inn í hjartað og sé aðeins svart þessi hluti sálarinnar var þinn þú kenndir mér svo margt - því hefðiru ekki komið og hreynsað mína sál ég hefði stokkið fyrir mér var það lítið mál - því mér fannst öllum vera sama og ekki gefa “sjitt” fyrr en þú komst og læknaðir hjarta mitt - en nú ert þú ein af þeim þú hefur aðeins kvöl mína lengt núna er ég komin út í skúr og snöru um hálsinn hef hengt - sparka undan fótunum kassanum sem ég stóð á villtu skrifa á legsteininn “hans sakna enginn má”