Það er svo margt sem enginn skilur. “Af hverju er himininn blár?” spurja börnin, en fátt er um svör. “Af hverju er eins og það sé fiðrildi í maganum?”. Margir segja að það sé ástin sem gerir það, en hvað ef það er enginn sem orsakar fiðrildið nema maður sjálfur, hvað þá? Því kemur þunglyndi þegar allt gengur í haginn? Af hverju þetta, af hverju hitt. Því getur enginn útskýrt þessa hluti? Af hverju……..?

Ein sit ég og læt mig dreyma um hluti sem hafa gerst, um það sem framundan er. Þunglyndi sækir af. Leiði. Af hverju…..? Af hverju er ég eins og ég er, því er ég ekki einhver önnur, annar…… Baráttan við að halda sig við efnið, þó ekki nema það að vaka, sofa, borða, lifa. Klukkan heldur áfram að tifa, en samt er eins og tíminn standi kyrr. Hver sekúnda, ekki mínúta, sekúnda verður að endalausri eilífð sem aldrei linnir. Af hverju skilur mann enginn, þó maður reyni að láta vita að það er ekki...