Leggjalöng hún veður yfir blómum prýddan veginn stilkar blómanna dragast að henni og hringa sig um ökklana sólin skín á þykka svarta draktina og hún gætir þess að óhreinka ekki skóna sína í gegnum huga hennar fljúga myndir stórar smáar skýrar óskýrar myndir liðinna ára myndir dagsins í dag en andlit hennar hefur verið máð af þeim öllum. Hérna kemur eitt ljóð frá mér !! :)