Ég vakna á hverjum morgni núna, finn fyrir gíðarlegum kvíða…. af hverju… Mér finnst lífið ekki þess virði að lifa fyrir, mér finnst ég ekki hluti af þessu lífi, ég fell ekki inn í eins og flest aðrir, ég er einn, var einn og mun alltaf vera einn, sama hversu marga vini ég mun eignast, og sama hversu mörgum ég mun kynnast, ég verð annað hvort að sætta mig við það… eða ekki…. Ég vil ekki stoppa, ef ég stoppa, þá byrja ég að hugsa, hugsa eins og núna, hugsa út í tilgang lífsins, hugsa hvort það...