Metal-tískan hefur verið á uppleið á Norðurlandi síðustu misserin. Fylgjendur hennar ganga í hljómsveitarbolum, ýmist rauðum eða grænum buxum og spóka sig um með vatnsgreitt hár og mandólín.

Skate-tískan hefur átt auðvelt uppdráttar á Norðurlandi síðustu mánuði. Þetta er steríótýpískur hjólabrettatöffari - í hljómsveitarbol, rauðum buxum og gollu.

Það fer ótrúlega í taugarnar á mér hvað ég virðist vera hæfari en flestir aðrir í flestallt. Vegna þess hvað ég er duglegur og stend mig vel í vinnu er ég alltaf látinn vinna það erfiðasta meðan hinir horfa. Djöfull er þetta þreytandi. Svo láta kellingarnar mig ekki í friði, en það er önnur saga.

Þar sem það er þegar til umræða sem spannar andstæðu þessar hér finnst mér ekkert meira viðeigandi en að vekja hana upp. Sjálfum þykja mér flestöll íslensk bönd ógeðslega leiðinleg, en þau sem standa einna helst uppúr eru Sálin hans Jóns míns, Hvanndalsbræður og Hjálmar. Sálin finnst mér leiðinleg því málfræðiambögur og lagleysi Stefáns Hilmarssonar skera mig allsvakalega í eyrun. Mig langar til að drepa mig og alla vini mína þegar ég heyri hann syngja “hvar eru gleði mín og sorg?”. Það þarf...

Ohh, ég á heima á Akureyri og það pirrar mig ekkert meira en þegar utanbæjarpakk veður inn í bæinn minn og setur út á mig og mínar venjur. HVAÐ MEÐ ÞAÐ ÞÓ ÉG DREKKI KÓK Í BAUK OG FARI TIL EN-G-LANDS! ÞAÐ ER FOKKINGS G Í ORÐINU! OG ÞAÐ ER EKKI MÉR AÐ KENNA AÐ ÞAÐ SÉU HRAÐAHINDRANIR Í GILINU! Takk fyrir.

meðan ég rek upp mitt ramakvein í hljóði stari ég út á sjó ég veit að hugur þinn er reikandi hinum megin í dalnum og þú heyrir hljóðlát öskrin berast með vindinum nú þegar veröldin leikur þig grátt og í því þú getur fátt annað en að staldra við og hvá spyrja sjálfa þig hvað var ég að spá? TUSSA!

Fyrir nokkrum mánuðum kynntist ég yndislegri stelpu á Facebook, eða svo virtist í fyrstu. Ég sá að við áttum nokkra sameiginlega vini og ég “potaði” í hana og hún potaði til baka og svo fórum við að spjalla eitthvað og okkur samdi nokkuð vel. Svo fór það þannig að við hittumst í partíi hjá vini okkar og við fórum eitthvað að kyssast. Hún var blindfull og ég var bara léttkenndur. Svo hvíslar hún í eyra mér að hún vilji gamna sér með mér og ég fellst á það í skýjunum. Svo *hóst* gerist það sem...

Hvað í ósköpunum gera þessi stig? Getur maður safnað 1000 stigum og fengið afslátt á sjampói? Er manni boðið í prívat Hugapartí þegar maður nær 10.000 stigum? Fær maður aðgang að huldum áhugamálum þegar maður loksins nær 20.000 stigum? Mér dettur ekki einu sinni í hug hvað gerist þegar maður nær 30.000 stigum… Bara smá vangaveltur hérna. Bætt við 26. mars 2009 - 01:41 Nei, ok, ég viðurkenni það. Ég sendi þennan þráð inn bara til að fá stig.

Í lok janúarmánaðar árið 1981, sama ár og Palau fékk sjálfræði og François Mitterrand tók við forsetaembætti Frakklands, skreið í heiminn drengur í borginni Memphis í Tennesseefylki Bandaríkjanna. Drengnum var gefið nafnið Justin Randall og tók hann ættarnafn föður síns Timberlake. Þegar Justin var aðeins fjögurra ára gamall skildu foreldrar hans. Foreldrar hans eignuðust báðir nokkur börn í seinni hjónaböndum, en árið 1997 gerðist sá harmleikur að hálfsystir Justins lést stuttu eftir...

Brotin tá, brotið hjarta, brotið sál í bland við brosnar vonir. Allt í heiminum er hverfult. Annan bjór, takk. Bætt við 11. mars 2009 - 20:05 brotin sál* Takk, Lily Allen.

Hefur einhver hérna reynslu af því að vefja eigin sígarettur? Ég hef verið að velta því fyrir mér að byrja á þessu, en þar sem ég er svo hrikalegur klunni býst ég við einhverjum ósköpum. Lumar einhver á góðum trikkum?