Flestu fögru ögrar finnur aldrei sinn beyg, brotin brenna af neista bráðna ekki en hrikta, hjó hjartað ei ótti hlekki það sárar grét merki mitt herki bar, miklum kappa týndi þar. Ég væri virkilega þakklát að fá gagnrýni á þetta dróttkvæði, það er frumraun mín með þennan bragarhátt og vil ólm læra :)
Það var eitt sinn kona. Ég sá hana, hún stóð á sillu í hvítum kjól. Þessi kona stóð bara og starði, hún starði í djúpið, sem var svart og grimmt. Konan virtist ætla að stökkva… en þá sá ég vaxa hvíta, stóra vængi. Þetta var þá engill!!! En þegar hún flaug af stað kom krumla og tók konuna með í djúpið…
Hugi notar vefkökur til að bæta notendaupplifun á vefsíðunni og greina umferð um hana.
Einnig hefur Hugi uppfært persónuverndarstefnu sína. Skoðaðu stefnuna hér..
Hugi notar vefkökur til að bæta notendaupplifun á vefsíðunni og greina umferð um hana.
Einnig hefur Hugi uppfært persónuverndarstefnu sína. Skoðaðu stefnuna hér..
