(ég held að ég sé tæknilega fatlaður, því ég sendi þetta sama ljóð inn áðan en get ekki fundið það og held að eitthvað hafi klikkað, allvega, smá trega ljóð) Höfuð hennar, líkt og sveipað væri sólu, vakti himinin og strauk mér um kinn. Hún var móðir alls lífs, lífgjafi minn og leiðarvísir tilvistarlausrar sálar. Höfuð hennar, líkt og sveipað væri gulli auðgaði minn hug og gaf mér sýn. Sýn án sjónar, von án drauma og svefn er ég vakti. En sólin sest á hverjum degi og gullið selur eigandann...