Ég átta mig ekki alveg á þeirri tilfinningu sem læðist um mig þegar ég les þetta. Mér finnst ljóðið einhvern veginn alls ekki flott, fyrirgefðu hreinskilnina. En þegar ég er búinn að lesa þetta þá líður mér afskaplega vel. Það er eitthvað svo innilega fallegt, en samt ekki gott. En einlægt og gullfallegt.