Loksins gafst ég upp. Ég dróg andann inn, djúpt, eins djúpt og ég gat. Þetta var mjög óþæginleg tilfinning. Lungun fylltust sársauka, alveg nýjum sársauka, sem breyttist í alsælu á svipstundu. Ég fann ómælda ánægju streyma um líkama minn. Áður hafði mér verið kalt en þessar nýju hitabylgjur iljuðu mér á óskýranlegan hátt. Ég fann tímaskynið yfirgefa mig. Ég var stiginn úr vídd tímans. Klukkustund breyttist í mínútu og þessi mínúta leið sem dagur. Hugur minn hafði skipt um ham, ég þekkti hann...