Fjóla tók andköf og lét fallast niður í stól. ,, Hvað meinaru….ertu…ertu…?” , en hún kom ekki orðunum útúr sér. Krissa sá hversu brugðið henni var, og sagði að það væri hún sem að ætti að vera að örvænta, ekki Fjóla. Fjóla leit varlega upp og stóð snöggt á fætur, þreif símann af borðinu og hringdi í mömmu sína: ,, Mamma…Krissa er hérna og hún var að segja mér soldið merkilegt…” og svo með Krissu hangandi aftan í sér, hristandi hausinn eins og brjálæðingur, sagði Fjóla alla söguna í einni...