Já finnst þér… ég LIFI bara fyrir hestana mína því þeir verða altaf vinir mans ef maður hugsar vel um þá, þeir gleyma manni ekki eða því sem maður gerir fyrir þá, annað en við mannfólkið. Svo er hestafólk ekkert frekara en annað fólk, við heilsumst (yfirleitt) alltaf þegar við mætumst á hestbaki, og svo eru yfirleitt flestir til í að aðstoða mann ef maður lendir í vandræðum, eins og ég þegar ég náði ekki hófhlífunum af honum Mósa, þá fór ég bara í næsta hús og ekkert var sjálfsagðara en að...