Sönn ást, er eitt mesta undur veraldar, allir hafa heyrt um hana, en fáir þekkja hana. Sönn vinátta, er eins og villidýr, hún stekkur á þig þegar þú ekki sérð, og slær þig niður. Sönn gleði, er eins og fysrta bros ungabrans til móður sinnar Á kvöldi. Svo fagur, svo hlýr. Litlar varir, brosið bjarta. Augun skær, full af lífi. Ekki átti ég á því von, að síðasti taktur lítils hjarta slæði fyrir morgunkoss og sólarupprás. Stífur, fjarlægur, kaldur og blár. Þú sem alla ást mína ég gaf, kvaddir...