Hávaxin grönn stúlkan opnaði dyrnar og gekk inn í risastórt hvítmálað herbergið hægum þungum skrefum. Hún snéri sér við og snéri stórum lyklinum í skránni, enn snéri hún sér hægt við og gekk að eina hlutnum í risastóru herberginu, rúminu sínu, sem var með einfaldari rúmum sem sést hafa, aðeins þunn dýna á gólfinu. Hún virtist hika í smá stund en settist að lokum og passaði að hún settist ekki á sítt svart hárið. Tíminn leið og enn sat stúlkan bara og hreyfði sig ekki. Það var eins og hún...