Það er alveg sama ég trú þér ekki þó þú segir sannleikann, hann er of kaldur. Og ég hætti mér ekki yfir árnar uppfullar af orðum þínum. Og það er líka sumar í hjarta mínu. Hættu bara að tala við litlu fuglana, sem fljúga þar yfir tjörnum tára minna . Og ég skal hafa vetur og segja þér kaldann sannleikann Því litlu fuglarnir sögðu mér sannleikann og ég varð sumarið. Tiplaði yfir ísinn sem festitst við iljar mínar ég þurrkaði upp heilu árnar af tárum. Og orðinn þín hurfu, en ég sit á tómum...

To night im gonna have my self a very god time i feel alive… Ég kastaði mér útum svalardyrnar og flegði mér í snjóinn, reyndi eitthvað að setjast upp en það tókst ekki svo að ég lagði mig aðeins lengur. Ég fann ekkert fyrir kuldanum og ég hló upphátt ein með sjálfum mér og horfði á stjörnurnar hverfa og birtast aftur í gufuni af andardrátti mínum. Lætinn frá húsinu eða kyrrðin úti? Ég hef ekkert að hugsa, ekki það að ég sé uppskroppa með umhugsunarefni…Mig langar ekki að hugsa um neitt, það...

Þú ert það sem þú vilt vera, það sem þú ert er aðeins það sem þú hugsar, hugsun þín er það sem þú ert! Ef hugsun þín hefði vængi gæti hún þá flogið? Því þú flaugst út um gluggan og ég reyndi að horfa út um hann til að sjá á eftir þér. En ég sá aðeins speigilmynd mína í glugganum og ég braut gluggan í reiði minni. Og það var of seint, þú varst farinn Of seint að sjá á eftir þér.

Ég trúi ekki mínum eigin eyrum ekki það sem ég sjálf seigi þeim engu sem neinn segir þeim, þau flögra bara út um allt ég reyni að gripa þau og halda þeim en þú hættir ekki að tala, svo að þau trúi þér. Ég gæti allteins talað við ljósastaur um veðrið og ég myndi finna meiri sannleik en eyrun mín ná því ekki þau flögra bara yfir orðum þínum og gleypa þau smátt og smátt. Ég talaði við ljósastaurinn spurði hann um veðrið, og það byrjaði að snjóa ég hafði fengið sannleikan snjórinn eru orð þín...

Hugsaðu hvað. Þú værir fallegri ef þú myndir hætta að finna allt að öðrum. Þú værir fallegri ef þú myndir hætta að vera svona ljót við aðra. Og hugsaðu hvað. Þú værir skemmtilegri ef þú hættir að hlæja af einingis sjálfum þér. Þú værir skemmtilegri ef þú kæmir framm við fólk eins og þú kemur framm við sjálfan þig. Og bara ef að þú myndir sjá að öllum finnst þú ljót,ljót að innan. Kanski er þér sama en bara ef þú vissir ekki hvað þú ert falleg. Þá væriru fullkominn.

Þegar hjartað ræður, öskrar það og grætur. Þegar ég ræð, brosi ég sama plastbrosinu og kreisti framm hæ. Þegar hjartað talar, talar það bara um þig. Þegar ég tala, tala ég um hvað mér er sama um þig. Þegar hjartað spyr,spyr það afhverju þú viljir ekki faðma mig. Þegar ég spyr, spyr ég hvernig veður spáinn sé. Ef hjartað fengi ráðið…rifi ég það úr mér áður en það illi meiri skaða!

Þegar þig langar að hata einhvern, en getur það ekki. Þegar þig langar endlaust að segja manneskjuni hvernig þér líður hvað þú grætur á hverjum deigi. Segja henni að þér finnist eins og hún hafi verið að deija frá þér…viljandi… Þig langar að faðma hana einu sinni enn einu sinni enn Þér langar ekki lengur að líða illa yfir henni,því lífið heldur áfram…en það er ekkert líf án hennar Þegar þú reynir að gleyma henni eru allar þínar góðu minningar hún…svo þú getur gleymt því að reyna að gleyma…...

Taktu mig upp til að láta mig falla gerðu það oftar, gerðu það oftar fyrir framann alla. Allir sjá það ekki,sjá ekki hvað ég meiddi mig! Brjóttu mig til að raða mér samann gerðu það vittlaust, gerðu það vittlaust fyrir framann hann Hann sér það ekki, sér ekki brotið sem mig vantar! Dreptu mig í smá stund til að vekja mig til lífsins gerðu það bara, gerðu það bara fyrir framann hana Hún sér það ekki, að ég vil ekki vakna! Drekktu mig svo þú getir ælt mér gerðu það þá, gerðu það þá fyrir þig...

Mér leiðist og ég opna ískápinn heima tek út myglaðar og gamlar tilfinningar, og gleipi til að gleyma. Ég á enga vini ef ég ætti þá myndi ég borða þá því mér þætti vænt um þá. Ég á afmæli ég borða pakkana því þeir eru ánægjulegir Mig langar að borða þetta ljóð því það er tilfinningalegt!

Ég skal reyna að skrifa um eitthvað fallegt og happy næst…promis you!En þetta er bra ein klisja sem ég rissaði upp! Vaknaði með æluna í hálsinum, af þér ber enga virðingu,ekki lengur ekki fyrir mér Því meira sem ég öskra í lófann á þér fer mér að blöskra vil ekki vera hér en hér er ég,enþá hreyfi mig ekki ekki lengur. Að skilja mig eftir enn andandi, eða ég reyndi sé mig síðan í gær virkilega hladandi, utann um þig… þá ringdi um leið og ég grét svo hætti að rigna, og ég lokaði augunum þú...

Hann stóð við borðið og öskraði þangað til hann varð hás(af ást). Hún sat við borðið lét allt dynja á sér þangað til að hjartað molnaði(af ást) Hann sast á gólfið sorgin flögraði ásamt eftirsjá allt i kringum hann og kitlaði hann í augun,hann grét(af ást). Hún reyndi að hlaupa aftur til hans eftir stíg brostinna hjarta enn hrasaði aftur og aftur hjartað marðist(af ást) Það hefur setið og horft uppá sömu hjörtun bresta aftur og aftur,þraukaði í gegnum það allt(af ást)