Mig vantar, eins og marga hér, góð ráð. Þegar ég var lítil var alltaf kallað á mig en við fengum síðar vitneskju um að það væri bróðir mömmu minnar sem er látinn. Ég hef alla ævi talað mikið við hann, næstum því eins og að tala við sjálfa mig, en ég fann alltaf eins og ég hefði tengsl, og get ekki útskýrt það betur. Þá var langamma mín skyggn og hafði ég alltaf á tilfinningunni að ég myndi sjá framliðna og það gerðist fyrst þegar ég var 10 ára. Ekkert óeðlilegt, maðurinn gekk einfaldlega...