Skrýtið og Hrátt. Ég geng yfir öldur af hljóðum sem eru eins og taktfastar línur á leiðinni á enda. Röddin nær yfir restina sem oftast er um eitt. Aftur á bak einleikur sem ég fæ ánægju að hlusta á. Hver getur sagt mér hverjir þetta eru og hvaðan þeir koma? Þeir eru núna aðeins hringlaga efni sem fer í ferð sem endar einhverntímann. Ljósið fer áfram en ég sé það ekki. Hins vegar heyri ég í fullt af stöngum, prikum og pinnum sem aðeins voru og verða aldrei aftur.

Ég stíg inn í herbergi. er þetta herbergi eða eitthvað meira? Allt er horfið og allt svo tómt. Ég fann samt leifar af úrelltum tilfinningum. Mun ég einhverntímann standa hér aftur? Ég geng að glugganum, ég horfi út. Mér líður eins og kóngur, að horfa yfir konungaríki sitt. Köld og stór fótspor á leiðinni til baka. Myrkrið steig yfir þegar ég geng út, En ljós mun skína á ný.

Ég gekk við hlið þér og trúði því eigi að frost væri úti. Ég kvaddi þig og mér varð kalt.

Kvalarfullt bros á litlum strák. Hann situr í kaffistofunni. Hún er ekki til staðar. Tilgangur er ekki til staðar. Annar maður gengur að honum og fyllir höfuð hans af lygum og prettum. ekkert meira. Fjögurhundruð ár. himnaríki er uppgötvað. tilgangurinn er tilgangsleysi. fimmtíu lítrar af blóði renna á meðal holræsana. litli strákurinn situr á gangstéttabrún. ekkert meira. Maðurinn bankar og konan í blómakjólnum kemur til dyra. Maðurinn vaknar og stígur í ferðatæki ríkra manna. Þjóðsögur á...

ég óska eftir einhverju blásturshljóðfæra drasli… mig vantar bara eitthvað blásturshljóðfæri… ég á ekki mikin pening en ef einhver vill losa sig við rusl blásturshljóðfærið sitt þá er ég kannski til í að kaupa það

Ég er búinn að vera að hlusta svolítið á St Germain, diskin Tourist, og ég er ekkert smá ánægður með þennan disk. Þetta er einhverskonar techno jazz (mun meiri jazz heldur en techno) og þótt ég fíli techno ekki neitt þá fíla ég þennan disk í botn. Það mætti jafnvel flokka sum lögin á þessum disk undir pzychadalic jazz. Þegar lögin birja er maður ekkert að fíla þau, en svo þegar maður er búinn að hlusta í smá stund þá verður þetta alger snilld. Maður sekkur bara inn í lögin. Ég ráðlegg alla...

Ég gekk í gegnum stóru dyrnar og mér leið eins og glitrandi stjörnu. Allir störðu á mig í fáeinar en langar sekúndur. Ég sá myndavélar, fréttafólk og rauðan borða, en aðeins frá mínu sjónarhorni. Ljósin hurfu og ég fékk sjónina aftur. Þarna stóð hún, fallegri en nokkru sinni áður. Það var aðeins hún, brosandi. Ég var stjarnan hennar.

Ég hef aldrei skrifað smásögu áður ég ákvað að prófa þetta hér er útkoman: Hvernig getur einhver verið svona sorglegur? Hvernig getur einhver verið svona ótrúlega einmana? Það er alltaf það sama aftur og aftur. Klára vinnuna, fer heim, fæ mér að borða, leggst upp í rúm og fer að sofa. Konan mín fer meira segja líka að sofa. Ekkert kynlíf, bara svefn. Ætli ég þurfi ekki að klára þennan vinnudag rétt eins og hvern annan? Hugsar breki sitjandi í stólnum sínum. Breki stendur upp úr dimma básnum...

Ég var ekki alveg viss um í hvað flokk ég átti að setja þessa grein svo kannski passar hún ekkert inn í þennan flokk svo kæri stjórnandi endilega láttu hana í einhvern annan flokk Skírnir, mér finnst það fáránlegt að fólk sé að láta skíra börnin sín þegar þau eru ný fædd. Sjálfur trúi ég ekki á neinn guð svo kannski er ég ekki að horfa á þetta frá réttu sjónarhorni. En þegar fólk er að láta skíra börnin sín, er það ekki bara ofbeldi að þvinga börnin inn í einhverja trú. Frænka mín er að fara...

Hún fauk til mín, þetta litla blóm. Örlögin höfðu komið henni firir þarna. Ég steig inn í blómið. Veröldin var önnur. Ný skilgreyning á fegurð hefur gripið huga minn. Ég gekk út, stjarfur. Sama hver staða mín er núna, ég er á meðal heppnustu mönnum á þessari jörðu. ég steig inn í blómið, Blóm hreinnar fegurðar.

Hver ert þú sem að yfir okkur flýgur, á þeim aftari stígut og að restini lýgur? Hver ert þú semdrepur heilu löndin, eyðileggur vináttuböndinn og rífur blómavöndinn? HVre ert þú sem ert svo frekur að þú frelsi tekur og fyrir flrira ert sekur? Hver ert þú sem lætur hauskúpur klofa, vináttu rofna og leyfir fólki eigi að sofna? Hver ert þú sem þróunn tefur, engar tilfinningar hefur og ekkert gott gefur Hver ert þú sem ofbeldi beitir, til reiði reitir og Járn fuglinn heitir?

Ég hef verið að pæla mikið í því hvað hugtakið “þörf” er. Sumir trúa því að þörf sé aðeins leitin að lífshamingjuni eins og til dæmis að einhver tiltekinn aðili þurfi sjónvarp til að vera hamingjusamur og margir trúa því líka að þörf sé aðeins það sem við þurfum til að halda lífi. Ég myndi halda það að flest öll dýr trúi því að þörf sé aðeins það sem heldur manni lifandi en maðurinn hins vegar ekki. Alveg síðan maðurinn byrjaði að þróast eitthvað almennilega hefur orðið til breyting á...

Bítlarnir munu alltaf lifa svo lengi sem mannkynið lifir og ég hef veið að pæla svolítið um það afhverju Bítlarnir voru, og eru, svona frægir. Hvað er það sem gerir þá svona miklu frægari heldur en alla aðra? Auðvitað voru þeir bylting í tónlistarheiminum og svo er bara tónlistin þeirra alveg einstaklega góð og þeir hafa örugglega, að mjög stóru leiti, verið svona frægir út af því. En ég held að þeir hafi verið svona frægir út af textunum þeirra. Þeir sungu eiginlega bara um ástina og ekki...

sjálfur er ég alltaf að skrifa handrit en mig langar að sjá hvernig allir stórjaxlarnir í hollywood skrifa sín handrit veit einhver um góða síðu sem ég gæti fundið einhver handrit á?