Ég opna hurðina á íbúðinni minni í Fellunum, og kalla “Hæ Nonni, ég er komin heim ástin mín.” að gömlum vana, loka augunum og vona að ég fái svar. Nei, ekkert svar, ekki frekar en síðustu tvo mánuði. Þegar ég opna augun finnst mér eins og ég geti séð hann standa inni í eldhúsi, á fullu í eldamennskunni eins og alltaf þegar ég kem heim af dagvaktinni, sem dróst alltaf þar til um kl. 8 á kvöldin. Lít úr eldhúsinu inn í stofu, á sófann sem við völdum saman í Góða hirðinum. Ótrúlega sjúskaður...